عن عبیدالله بن اسحاق المدائنی عن ابی الحسن الرضا (علیه السلام) قال: سئل عن قول الله عزوجل: انما جزاوا الذین یحاربون الله و رسوله و یسعون فی الارض فساداً ان یقتلوا؛(1) فما الذی اذا فعله استوحب واحده من هذه الاربع؟
فقال: اذا حارب الله و رسوله، و سعی فی الارض فساداً، فقتل قتل به، و ان قتل و اخذ المال قتل و صلب و ان اخذ المال، و لم یقتل قطعت یده و رجله من خلاف و ان شهر السیف، فحارب الله و رسوله و سعی فی الارض فساداً و لم یقتل و لم یاخذ المال ینفی من الارض.
قلت: کیف ینفی و ما حد نفیه؟ قال: ینفی من المصر الذی فعل فیه ما فعل الی مصر غیره، و یکتب الی اهل ذلک به سنه، فان خرج من ذلک المصر الی غیره کتب الهیم بمثل ذلک حتی تتم السنه، قلت: فان توجه الی ارض الشرک لیدخلها قال: ان توجه الی ارض الشرک لیدخلها قوتل اهلها؛(2)
عبیدالله بن اسحاق مداینی از امام رضا (علیه السلام) روایت کرده که از آن حضرت، درباره گفته خدای - عزوجل - که می فرماید: جز او کیفر آنها که با خدا و پیامبرش به جنگ بر می خیزند و در زمین اقدام به فساد می کنند [و با تهدید اسلحه به جان و مال و ناموس مردم یورش می برند] فقط این است که اعدام شوند، یا به دار آویخته گردند یا چهار انگشت از دست راست و پای اچپ آنها به عکس یک دیگر بریده شود و یا از سرزمین خود تبعید گردند... از امام پرسیده شد چه کاری کند مستحق یکی از این چهار مجازات می گردد؟!
امام (علیه السلام) فرمود: هر گاه با خدا و رسول محاربه کند و در زمین فساد کند و کسی را به قتل برساند، به خاطر آن کشته می شود، و اگر مرتکب قتل شود و اموال دیگران را بگیرد، کشته شده و به دار آویخته می شود، و اگر مال بگیرد، ولی قتلی انجام ندهد، دست و پایش بر عکس هم بریده می شود، و اگر شمشیر بکشد و با خدا و رسول به محاربه برخیزد و در فساد بر روی زمین تلاش کند ولی مرتکب قتل نشود و مالی نگیرد، تبعید می گردد.
گفتم: چگونه تبعید می شود و حد آن چیست؟ امام فرمود: از سرزمنی که در ا: کرای انجام داده به سرزمین دیگر تبعید می گردد، و به اهالی و ساکنان آن سرزمین نوشته می شود که این فرد تبیعیدی است، با او نشست و برخاست و معامله و ازدواج نکنید و با او چیزی نخورید و نیاشامد، تا یک سال با او این گونه رفتار می شود، و اگر به سرزمین شرک رفت تا داخل آن گردد چگونه است؟ امام فرمود: اگر به سرزمین شرک رفت تا داخل آن شود با اهل آن جا جنگ می شود.
***********************************
1) مائده، آیه 33.
2) مسند امام رضا (علیه السلام)، ج 2، ص 384، ح 1.