ابوسعید خدری گفت: سال سختی بر ما رسید و من حرکت کردم و نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) رفتم برای این که از او چیزی طلب نمایم، همین که حضرت (صلی الله علیه و آله) من را دید فرمود: «من استعف أعفه الله و من استغنی أغناه الله و من سالنا لم ندخر شیئا نجده؛ هر کسی که عفت کند، خدای تعالی او را عفیف گرداند، یعنی؛ هر کس طلب نکند (سؤال نکند) خدای تعالی او را از سؤال بی نیاز گرداند و هر کس از ما چیزی بخواهد و آن چیز نزد ما هم باشد بر او بخل نورزیم» و من با توجه به این سخن دیگر از حضرت هیچ نخواستم، و به آن عمل کردم، آن گاه خداوند مرا کفایت کرد و پس از آن چندان ثروتمان زیاد شد که ما و قوم ما در آن غرق شدیم.(1)
**********************************
1- سيماى صدقه ، ص 26.

نوشتن دیدگاه