در زمان خلیفه دوم جوانی بعد از فراغت از نماز بدون خواندن تعقیبات بلافاصله از مسجد بیرون می رفت. روزی به همان منوال از جای خود برخاست که روانه شود، عمر او را مخاطب قرار داد که چرا شرط ادب در برابر نماز نگه نمی داری؟ و تعقیبات که فضیلت زیاد دارد نمی خوانی؟
جوان از این عتاب و سرزنش ناراحت شد و به گریه آمد و گفت: می ترسم از گفتن علت ناراحت شوی، تو چه می دانی که بر ما بیچارگان چه می گذرد، و فقر و احتیاج و نیازمندی ما به حدی رسیده است که من و عیالم با یک جامه می گذرانیم، اگر او بپوشد مرا لباس نیست و اگر من بپوشم او لباس ندارد. بنابراین هر روز صبح من پیراهن را می پوشم و به نماز حاضر می شوم و بعد از فراغت از نماز به خانه می روم تا او نیز از این جامه استفاده کند و از نماز عقب نماند.
عمر از این بیان و از دانستن وضع او ناراحت شد و حضار به گریه در آمدند. سپس از بیت المال هشتاد درهم نقره آورد و به او گفت: این دراهم را بگیر و صرف مایحتاج کن و نیازمندی های خود را برطرف ساز.
جوان آن پول ها را گرفت و به خانه آمد.
عیال او از تأخیر ورودش پرسید.
او آن چه که با خلیفه گفته بود با عیال خود در میان گذاشت.
عیال او از این پیش آمد و از فاش شدن اسرار سخت ناراحت گردید و شوهر خود را مورد ملامت و توبیخ قرار داد و گفت: مگر تو نشنیده ای، فقیر صابر، روز قیامت هم نشین پیامبر (صلی الله علیه و آله) است.
تو چنین عزتی را به مال دنیا فروخته ای، بهتر آن است که این پول ها را هر چه زودتر به خلیفه برگردانی و بگو گر چه نیازمند و فقیر هستیم اما صبر بر فقر اسلحه ما است.
آن جوان با این تحریک از جای خود برخاست و تمام دراهم را به خلیفه برگرداند و چون شب شد آن زن برای تهجد و نماز شب از رختخواب برخواست.
بعد از پایان نماز به شوهر گفت: تا حال راز ما نزد خدا محفوظ بود حال که دیگران دانستند من از این زندگی بیزارم. با هم دعا کنیم تا روح ما قبض شود و از چنین زندگی خلاص شویم، هر دو به سجده درآمدند و از خداوند درخواست مرگ کردند و فورا جان به جان آفرین تسلیم نمودند و بنا به خبری آن زن تمنای مرگ کرد و جوان صبح به مسجد آمد و مردم را به تشییع جنازه عیال خود دعوت کرد.(1)
**********************************
1- برگزيده اى از داستان هاى اسلامى ، حاج عباس احمدى اديب ، ص 14-12، به نقل از داستان زنان ، ص 125.

نوشتن دیدگاه