در اطراف بصره مردی فوت شد، کسی در تشییع جنازه او حاضر نگردید، چون مردی کثیف و گناهکار، زنش چند نفر را پول داد جنازه او را برداشتند، پس از غسل و کفن احدی برای نماز او حاضر نشد. فقط در میان راه زاهدی را دیدند که انتظار جنازه را می کشد، وقتی او را آوردند خود به نماز ایستاد و به دیگران هم سفارش شرکت در آن را نمود همگی تعجب نمودند.
از او جریان را پرسیدند؟
گفت: من در خواب دیدم که به من گفته شد به فلان محل برو و بر جنازه ای که فقط زنی همراه او است نماز بخوان که آمرزیده است.
زاهد از زن حالات شوهرش را پرسید.
زن گفت: شوهر من شبانه روز خود را با شرب خمر می گذرانید.
زاهد پرسید: عمل خوبی هم داشت؟
زن گفت: آری، سه عمل انجام می داد:
یکی این که وقتی از مستی شراب هوشیار می گشت، گریه می کرد و می گفت: بارالها، کدام گوشه جهنم، مرا جای خواهی داد؟
دوم این که، وقتی صبح می شد لباس خود را عوض کرده، غسل می کرد، وضو می ساخت و نماز می خواند.
و سوم این که خانه او هیچ گاه از دو یا سه نفر یتیم خالی نبود. آن قدر که به یتیمان مهربان می کرد، به بچه هایش خود نوازش نمی نمود.(1)
**********************************
1- برگزيده اى از داستان هاى اسلامى ، حاج عباس احمدى اديب ، ص 78، به نقل از كشكول بهایى .

نوشتن دیدگاه