آن كه به هر جا عیان طلعت نیكوی اوست
ای عجب از چشم خلق از چه نهان روی اوست

باز كنند آرزو تا سخنش بشنوند
آنكه سرای وجود پر ز هیاهوی اوست

غیر ز دیدار او باز ندارد مرا
چشم سرم سوی غیرچشم دلم سوی اوست

چاره دیوانگی سلسله است و مرا
مایه دیوانگی سلسله موی اوست

بزم مرا مشك و عود گر نبود گو مباش
مشك من و عود من جعد سمن بوی اوست

قصه دراز است باز هر شب اگرچه به بزم
از سر شب تا به صبح قصه گیسوی اوست

قصه مخوان زاهدا دوزخ و جنّت تو راست
دوزخ من خوی یار جنّت من روی اوست

سروری عالمی پادشه عشق راست
ز آنكه سر سروران خاك سر كوی اوست

از چه فكنده است شور در همه خلق جهان
گر نه قیامت صغیر قامت دلجوی اوست

شاعر : مرحوم استاد صغیر اصفهانی