اهل بیت علیهم السلام

حیف است که از عشق تو یک توشه نگیریم
حیف است که ما دامن شش گوشه نگیریم

خوب است که ما مثل تو ارباب بمیریم
حیف است از این قافله ره توشه نگیریم

زشت است از این قافله با فاصله رفتن
از خیمۀ سلطان کَرَم گوشه نگیریم

اینجاست که دل کاسۀ صبرش به سر آید
حیف است ز گیسوی تو یک خوشه نگیریم

خواهیم اگر بر تو شویم آینه، بایست
از بار گنه بر دل خود پوشه نگیریم

دست من و دامان تو یا قاضی الحاجات
ای کاش که در خیمه کنم با تو ملاقات

امسال مُرید علی اکبر شَوَم ای کاش
من نذر گلوی علی اصغر شوم ای کاش

از جان و جهان یکسره خواهم بگریزم
جزو سپه ساقی لشگر شوم ای کاش

با قاسم و عبداللهِ تو گَعده بگیرم
من در بدر آل پیمبر شوم ای کاش

مانند غلامِ سیَهَت بر سرِ دستت
من هم به دعای تو منور شوم ای کاش

نان و نمک سفرة تو باد حلالم
من ریزه خور خوان تو دلبر شوم ای کاش

هر لحظه به یا لَیتَنی این شعر بخوانم
با اهل حرم عهد کنم با تو بمانم

شاعر : محمود ژولیده

نوشتن دیدگاه