روایت شده است :
لما رجعت الى المدینه أقامت فیها لا تهدأ لیلا و لا نهارا من البکاء على الحسین و لم تستظل تحت سقف حتى ماتت بعد قتله کمدا سنه ۶۲ ه.
ابن الأثیر فی أحوال الرباب امرأه الحسین علیه السّلام: وبقیت بعده سنه لم یظلّها سقف بیت حتّى بلیت و ماتت کمدا…
حضرت رباب (سلام الله علیها) بعد از مراجعت به مدینه، شب و روز از شدّت تأثر و غم هرگز در سایه نرفتند و دائماً می ‌گریستند و از خوردن غذا جز اندکی برای توان بر عزاداری، امتناع می ورزیدند و به خاطر غم و غصه (کربلا و مصائب آن) دق مرگ شدند و جان دادند.

عزاداری را باید از همسر ارباب آموخت :
شب و روز آرام نگرفت ...
به زیر سایه ای ننشست ...
و عاقبت به خاطر غم و غصه ارباب دق مرگ شد و جان داد ...

فدای حضرت رباب ...
*****************************
منابع :
دمع السجوم : ص۴۲۳
کامل ابن اثیر : ج۴، ص۸۸
الاغانی : ج۱۶، ص۱۴۱
منتهی الامال : ج۱، ص۸۲۹

نوشتن دیدگاه