لطفا به این جملات توجه کنید:
«درحالی که همه تلاش می کنند تا بیشتر و سالم تر زندگی کنند چگونه است که سالانه 10 هزار میلیارد تومان هزینه برای سیگار صرف می کنند تا از عمر خود کم کنند؟!»
این جملات بخشی از سخنان معاون بهداشتی وزارت بهداشت در مراسم اختتامیه اولین جشنواره زندگی بدون دخانیات است. (خبرگزاری مهر، 7 اردیبهشت 1395)
حالا به این جمله دقت کنید: «سالانه 20 تا 30 هزار میلیارد تومان از منابع کشور صرف عوارض مربوط به مصرف سیگار می شود.»
این هم بخشی از سخنان قائم مقام وزیر بهداشت در برنامه گفتگوی ویژه شبکه دو سیما است. (خبرگزاری صداوسیما، 31 فروردین 1395)
این مطلب هم در نشست خبری دومین کنگره بین المللی و چهاردهمین کنگره تغذیه ایران، بیان شده است: «سالیانه 11 هزار میلیارد تومان در ایران هزینه مصرف فست فوت می شود» (خبرگزاری ایسنا، 3 شهریور 1395)
رای اینکه این اعداد و ارقام بهتر درک شود، خوب است بدانیم که بودجه عمرانی محقق شده کشور در سال 94 ، مبلغ 26 هزار میلیارد تومان بوده است. (خبرگزاری ایسنا، 20 اردیبهشت 1395) این بدان معنا است که هزینه ای که صرف دود کردن سیگار و عوارض ناشی از مصرف آن می شود از هزینه های صرف شده عمرانی کل کشور در سال 94 بیشتر است!
لطفا به این نکات هم دقت کنید
معاون وزیر راه و شهرسازی گفت: «دو و نیم میلیارد تومان برای ساخت هر کیلومتر راه اصلی، 5 تا 7 میلیارد تومان برای ساخت هر کیلومتر راه آهن و 7 تا 10 میلیارد تومان برای ساخت هر کیلومتر آزادراه در کشور هزینه می شود.» (تین نیوز، پایگاه خبری صنعت حمل و نقل کشور، 23 آذر 1393)
معاون شهردار تهران هم در بیان گزارش عملکرد مالی مترو در سال 94 اعلام کرد: «هزینه ساخت هر کیلومتر مترو، 250 میلیارد تومان است» (سایت شورای اسلامی شهر تهران، 27 دی 1394)
در کنار این آمار و ارقام که بخشی از آن مربوط به مسائل غیرضروری و بعضاً زیان آور است و بخشی هم مربوط به الزامات یک زندگی اجتماعی انسان، آمار و ارقام دیگری هم بیان گر یکسری از کمبودها و نابهنجاری ها درزمینه های مختلف اجتماعی از جمله هزینه های درمان، کمبود سرانه فضای آموزشی، معضلات کودکان کار و بالا رفتن سن ازدواج ... است که قصد ورود به آن را نداریم.
حال یک سوال؛ با توجه به آنچه بیان شد، بهتر است کدام یک از هزینه ها را کاهش داد و یا به طورکلی حذف کرده و آن مبلغ را صرف کمک به نیازمندان و تهیه جهیزیه و ساختن مدرسه کرد؟
در حذف هزینه های غیرضروری و بعضاً زیان آور که جای هیچ شکی نیست؛ اما آیا بهتر نیست هزینه های عمرانی، فرهنگی و ورزشی و ... را نیز کاهش دهیم و صرف امور خیریه نماییم؟
البته که پاسخ روشن است؛ انسان در زندگی خود علاوه بر نیاز به بهداشت، باید به امکانات تفریحی هم توجه کند. همان طور که توسعه جاده ها و امکانات حمل ونقل اهمیت دارد، توجه به هنر و ارتقاء مولفه های فرهنگی جامعه نیز لازم است، همان گونه که باید به فکر آموزش بود، باید برای زیباسازی شهری و فراهم کردن فضاهای مناسب شهری هم فکری کرد، همان گونه که توسعه عمرانی لازم و ضروری است، توسعه فرهنگی و اجتماعی نیز اجتناب ناپذیر است و ...
مگر می شود انسان که موجودی است اجتماعی، در اجتماع و باهم نوعان خود زندگی کند و برای آبادانی و آسایش محل زندگی خود و آرامش روح و روان خود هزینه نکند؟! به عبارتی، صرف هزینه برای رشد فرهنگی، اخلاقی، آموزشی و بهبود وضعیت عمرانی و پیشرفت کشور، لازم است و بی توجهی و یا کم توجهی در این بخش ها و نداشتن برنامه صحیح برای رشد آن ها اثرات بسیار مخربی در زندگی انسانی، در تمام ابعاد خواهد گذاشت.
حال اگر توجه شود که مجالسی که به نام و یاد حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) برگزار می شود چه اثرات عمیق و غیرقابل انکاری بر رشد و تعالی فرهنگ و انسانیت انسان دارد و چگونه انسان را درزمینه ی بندگی خداوند، نوع دوستی، تقویت روحیه جوانمردی و مهربانی، دستگیری از نیازمندان و توجه به حق و عدل و تلاش برای بهتر زیستن و انسانی زندگی کردن به تکاپو و تلاش سوق می دهد، دیگر جای چنین پرسش هایی باقی نمی ماند: «آیا بهتر نیست هزینه عزاداری را صرف امور خیریه کنیم؟»
توجه به اثرات الهی و انسانی مجالس عزاداری قطعاً نگرش ما را نسبت به این امر تغییر می دهد. مجالس عزاداری مجلسی صرفاً برای بروز و ظهور احساسات و عواطف نیست. بلکه محلی است برای افزایش آگاهی و معرفت نسبت به انسان بودن انسان و راهنمایی است برای درست بندگی کردن خداوند مهربان.
اهمیت و اثرات این امر آن چنان گسترده و عمیق است که برای فهم بهتر آن می توان آن را به عنوان یک موضوع پژوهشی برای محققین و پژوهشگران تعریف کرد تا با پرسشگری و پژوهش ابعاد مختلفی را از اثرات این مجالس تبیین نمایند.
ذکر این نکته لازم است که بدیهی است در هر امری، ازجمله عزاداری برای امام حسین (علیه السلام)، باید حدود شرعی و انصاف و عدالت رعایت شود و انسان گرفتار اسراف و زیاده روی نگردد؛ اما نباید این امر بهانه ای برای زیر سوال بردن اصل عزاداری و تضعیف آن شود. (این نکته را فراموش نکنیم که متأسفانه ما در اسراف درزمینه بسیاری از مسائل غیرضروری و آسیب رسان در رتبه های برتر جهانی قرار داریم که اگر شیوه مصرف و هزینه آن موارد اصلاح شود قطعاً بسیاری از کمبودها جبران خواهد شد)
فراموش نکنیم که هزینه هایی که صرف عزاداری برای امام آزادگان می شود با رضایت کامل از طرف افراد انجام می شود و بسیاری از انسان های شریفی که در این امر شرکت می کنند از قشر مرفه جامعه نیستند؛ اما بر خود واجب می دانند که قدمی، هرچند کوچک، برای گسترش بندگی خداوند و تعالی انسانیت بردارند.
پس بهتر است به جای اینکه فکر خود را مشغول چنین پرسش هایی کنیم، بیاییم برای استفاده هر چه بیشتر و بهتر از این ظرفیت بزرگ انسان ساز، فکر و تدبیر نماییم تا با افزایش آگاهی نسبت به اندیشه و سیره امام حسین (علیه السلام) برای بهتر بودن و بهتر زیستن و انسانی و الهی عمل کردن به رشد و تعالی برسیم.
منبع : تبیان
