امام صادق علیه‌ السّلام فرمودند: از پدرم شنیدم به یکى از دوستانشان که از زیارت (مقصود زیارت قبر امام حسین علیه ‌السّلام است) سؤال کرده بود مى‌‏فرمودند:
چه کسى را زیارت مى‌‏کنى و چه کسى را با این زیارت اراده مى‏ نمائى؟ یعنى با این زیارت قصد تقرّب به چه کسى را دارى؟
عرض کرد:
مراد و مقصودم خداوند تبارک و تعالى است، یعنى قصدم تقرّب به خدا مى‏‌باشد.
حضرت فرمودند:
کسى که به‌ دنبال زیارت ، یک نماز خوانده و با این نماز قصد تقرّب به خدا را داشته باشد در روزى که خدا را ملاقات مى‏‌کند بر او نورى احاطه کرده باشد که تمام اشیائى که او را مى‏‌بینند صرفا نور مشاهده نمایند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسین علیه ‌السّلام را مورد اکرام قرار داده و آتش جهنّم را از رسیدن به آن‌ها باز مى‌‏دارد، و زائر در نزد حوض کوثر مقامى بسیار مرتفع و مرتبه ای لا یتناهى دارد و امیرالمؤمنین علی علیه‌ السّلام که در کنار حوض ایستاده‌‏اند با او مصافحه کرده و وى را از آب سیراب مى‏‌فرماید و احدى در وارد شدن بر حوض بر وى سبقت نمى‏‌گیرد مگر پس از او و سیراب شدن او و پس از سیراب گشتن به جایگاهش در بهشت برگشته در حالى که فرشته ای از جانب امیرالمؤمنین علیه‌ السّلام با او بوده که به صراط امر می‏‌کند براى وى پائین بیاید و با او مدارا کرده تا از روى آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان مى‏‌دهد که حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وى از آن گذر کند و نیز با او فرستاده ‏اى است که امیرالمؤمنین امام علی علیه ‌السّلام آن را فرستاده‌‏اند.
منبع : ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ۱جلد، دار المرتضویه – نجف اشرف، چاپ: اول، ۱۳۵۶ش

نوشتن دیدگاه