از اباعبداللَّه (عليه السلام) از رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله و سلم) نقل كرده كه حضرت فرمود :
خداوند زبان را در روز قيامت عذاب مى دهد به طورى كه عذاب او از همه اعضاى ديگر شديدتر است. زبان مى گويد: خداوندا ! چرا مرا با چنين عذاب شديد عذاب مى دهى؟ ولى اعضاى ديگر را چنين معذب نمى كنى؟
خداوند مى فرمايد: از تو كلمه اى بيرون آمد در مشرق و مغرب زمين منتشر شد و بوسيله همان كلمه ، خون هاى حرام زيادى ريخته شد و مال ها غارت گرديد و ناموس ها بر باد رفت. پس سوگند به عزتم، تو را چنان عذابى خواهم داد كه هيچ كدام از اعضاى ديگر بدنت را چنين عذاب ندهم.
متن حدیث :
عن أبی عبداللَّه عليه السلام قال: قال رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله: يعذّب اللَّه اللسان عذابا لا يعذّب به شيئا من الجوارح، فيقول: أي ربّ عذّبتنی عذابا لم تعذّب به شيئا، فيقول اللَّه: خرجت منك كلمة فبلغت مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا فسفك بها الدم الحرام، و انتهت بها المال الحرام، و انتهك بها الفرج الحرام، و عزّتی لاعذّبنّك عذابا لا أعذّب به شيئا من جوارحك.
منبع : الجواهر السنية فی الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، الباب الحادی عشر فيما ورد بشأن سيدنا و نبينا محمد بن عبد الله صلى الله عليه و آله، ص٢۴١
