حضرت باقر (عليه السلام) فرمود :
(هر مؤمنى شهيد است واگر در رختخواب خود بميرد شهيد است و او مانند کسى است که در عسکر قائم (عليه السلام) مرده باشد.
سپس فرمود :
آيا مى شود که نفس خود را حبس کند بر خدا و بعد هم داخل بهشت نشود؟).(1)
و نيز به فضيل بن يسار فرمود :
(کسى که بميرد و براى او امامى نباشد، مرده است مردن جاهليت و کسى که بميرد و او عارف به امام خود باشد او را ضررى ندارد که اين امر (فرج) پيش افتد يا عقب افتد، وکسى که بميرد وعارف به امام خود باشد مانند کسى است که با قائم عليه السلام در خيمۀ او باشد).(2)
حضرت صادق عليه السلام نيز به فضيل بن يسار فرمود :
(اى فضيل امام خود را بشناس، زيرا که تو اگر امام خود را شناختى ضرر ندارد که آن که صاحب اين امر قيام کند، به منزله ى کسى که در عسکر او نشسته باشد خواهد بود، بلکه به منزله ى کسى که در زير لواى او باشد).(3)
ونيز آن حضرت به مفضل فرمود :
(هر کس بميرد ومنتظر اين امر باشد خواهد بود مانند آنکه با قائم عليه السلام در خيمه ى او است، نه بلکه مانند کسى است که با شمشير خود در پيش روى پيغمبر صلى الله عليه واله وسلم بجنگد).(4)
و نيز فرمود :
(اگر شما به آنچه ما وصيت کرديم شما را؛ رفتار کنيد واز آن تجاوز نکنيد، پس بميرد يکى از شما پيش از آنکه قائم ما خروج کند شهيد خواهد بود واگر درک کند او را وکشته شود در رکاب او، براى او اجرى دو شهيد خواهد بود وکسى که دشمنى را بکشد در پيش روى او براى او اجر بيست شهيد خواهد بود).(5)
ونيز از آن حضرت سوال شد: چه مى فرمایى درباره ى کسى که بر اين امر بميرد در حال انتظار؟ فرمود:
(او به منزلۀ کسى است که در خيمۀ آن حضرت با او باشد، پس اندکى سکوت کرد، سپس فرمود: او مانند کسى است که با پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) بوده).(6)
و نيز فرمود :
(براى ما دولتى است که خداوند هر وقت که بخواهد او را خواهد آورد، سپس فرمود: هر کس دوست دارد که از اصحاب قائم عليه السلام باشد پس منتظر باشد وعمل کند به ورع ومحاسن اخلاق در حالى که منتظر است، پس اگر بميرد وقائم عليه السلام بعد از او قيام کند خواهد بود براى او از اجر، مانند کسى که او را درک کرده باشد پس جديت وکوشش کنيد ومنتظر باشيد، گوارا باد شما را اى جماعت مرحومه).(7)
**************************************
(1) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 218:3 ح 740، امالى طوسى: ص 676 مجلسى 37 ح 51:1426، بحار: 52: 145-144 ب 22 ح 64.
(2) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 344:3 ح 889- 52:5 ح 1447، بحار: 126:27 ب 4 ح 142:52-116 ب 22 ح 56.
(3) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 231:5 ح 1655، غيبت نعمانى: ص 229، غيبت طوسى: ص 459 ف 7 ح 472، بحار: 131:52 ب 22 ح 30 - ص 141 ب 22 ح 52.
(4) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 402:3 ح 958، کمال الدين: 338:2 ب 33 ح 11، بحار: 146:52 ب 22 ح 69.
(5) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 217:3 ح 739، امالى طوسى: ص 232 مجلس 9 ح 2:410، بحار: 52: 123-122 ب 22 ح 5.
(6) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 403:3 ذيل ح 958- 52:5 ح 1474، بحار: 125:52 ب 22 ح 14 - ص 126 ح 18، اثباة الهداة: 471:3 ب 32 ف 5 ح 143.
(7) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 417:3 ح 970، غيبت نعمانى: ص 134-133، بحار: 140:52 ب 22 ح 50.