وهابی ها مدعی هستند كه هر نوع تبرك به غير رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شرك است؛ اما در عمل به اين ادعا پايبند نيستند و بلكه حتى آب غسل جنازه های خود را نيز متبرك می دانند.
بن باز مفتی اعظم سابق عربستان سعودی دراين باره می نويسد:
لا يجوز التبرك بأحد غير النبي (صلى الله عليه وسلم) لا بوضوئه ولا بشعره ولا بعرقه ولا بشيء من جسده، بل هذا كله خاص بالنبي (صلی الله علیه و سلم) ... ولأن ذلك وسيلة إلى الشرك وعبادة غير الله سبحانه
تبرك به هيچ كسی غير از رسول خدا (صلی الله علیه و سلم) جايز نيست ، نه به آب وضوی او ، نه به مويش ، نه به عرقش و نه به چيزی از بدنش ، بلكه همه اين موارد مخصوص رسول خدا (صلی الله علیه و سلم) است ، زيرا اين مسأله وسيله ای به سوی شرك و عبادت غير خدای سبحان است.
مجموع فتاوى العلامة عبد العزيز بن باز ؛ ج: 7 ، ص: 65 .
اما وهابی ها در عملكرد ، كاملاً خلاف آن را انجام داده اند ، نه تنها آب وضو بلكه آب غسل بزرگانی همچون ابن تيميه را به عنوان تبرك و همانند يك شربت شيرين نوش جان كرده اند ، نه تنها به جسد ابن تيميه بلكه به شپش های بدن او نيز تبرك كرده اند.
ابن كثير در كتاب «البداية والنهاية» ، داستان تشييع جنازه ابن تيميی و اتفاقات آن را اين گونه نقل كرده است :
وجلس جماعة عنده قبل الغسل، وقرءوا القرآن، وتبركوا برؤيته وتقبيله، ثم انصرفوا، وحضر جماعة من النساء ففعلوا مثل ذلك ثم انصرفوا ... وألقى الناس على نعشه مناديلهم وعمائمهم للتبرك، وصار النعش على الرءوس، تارة يتقدم وتارة يتأخر، وخرج الناس من الجامع من أبوابه كلها من شدة الزحام، وكان المعظم من الأبواب الأربعة باب الفرج الذي أخرجت منه الجنازة ... وحضر نساء كثيرات بحيث حزرن بخمسة عشر ألف امرأة، غير اللاتي كن على الأسطحة وغيرهن ، الجميع يترحمن ويبكين عليه فما قيل.وحضرها نساء كثير بحيث حزرن بخمسة عشر ألفا، وأما الرجال فحزروا بستين ألفا وأكثر إلى مائتي ألف ، وشرب جماعة الماء الذي فضل من غسله ، واقتسم جماعة بقية السدر الذي غسل به، وقيل: إن الطاقية التي كانت على رأسه دفع فيها خمسمائة درهم ، وقيل: إن الخيط الذي كان فيه الزئبق الذي كان في عنقه بسبب القمل، دفع فيه مائة وخمسون درهما، وحصل في الجنازة ضجيج وبكاء وتضرع ، وختمت له ختمات كثيرة بالصالحية والبلد، وتردد الناس إلى قبره أياما كثيرة ليلا ونهارا ، ورئيت له منامات كثيرة صالحة، ورثاه جماعة بقصائد جمة.
جماعتی پيش از غسل دادن او نشسته بودند ، قرآن می ‌خواندند و با ديدن جسد ابن تيميه و بوسيدن آن تبرك می ‌کردند. آن‌ ها رفتند ، سپس گروهی از زنان آمدند و همين کار را کردند. مردم بر جنازه ابن تيميه ، دستمال‌ ها ، عمامه ‌ها و پيراهن خود را می ‌انداختند. کفش‌ ، عبا ، عمامه و دستمال مردم کنده می ‌شد اما متوجه نمی‌ شدند؛ چون همگی مشغول نظاره جنازه بودند. زن ‌های زيادی در تشييع جنازه حاضر بودند که تا پانزده هزار نفر تخمين زده می شدند؛ غير از آن ‌هايی که بر بالای بام ‌ها بودند. همه آن‌ها برای ابن تيميه طلب رحمت و برای او گريه می ‌کردند. اما مرد‌ها از شصت هزار نفر تا دويست هزار نفر تخمين زده می ‌شدند. گروهی آب جاری شده از جسد ابن تيميه را می ‌نوشيدند ، گروهی ديگر باقی مانده سدر را بين خود تقسيم کردند. برای ريسمانی که به جيوه آغشته شده و به گردن ابن تيميه انداخته شده بود تا شپش‌ های او را جمع کند ، صد و پنجاه درهم پرداخت شد گفته شده که برای کلاهی که بر سر می ‌گذاشت ، پانصد درهم داده شده است در تشييع جنازه ، ضجه ، گريه و ناله زيادی اتفاق افتاد و قرآن ‌های زيادی در روستای صالحيه و شهر ختم شد. مردم شب و روز بر سر قبر او می ‌آمدند و در آن جا از سر شب تا صبح می ‌ماندند. خواب‌های خوبی برای او ديده شد و گروهی نيز در مصيبت او اشعار خوبی سرودند.
البداية والنهاية ؛ ج: 14 ، ص: 156 و 157
بزار حنبلی ، ديگر شاگرد ابن تيميه نيز همين داستان را نقل کرده و گفته است:
قالوا وازدحم من حضر غسله من الخاصة والعامة على الماء المنفصل عن غسله حتى حصل لكل واحد منهم شيء قليل. ثم أخرجت جنازته فما هو إلا ان رآها الناس فأكبوا عليها من كل جانب كلا منهم يقصد التبرك
کسانی که از علما و عوام مردم در مراسم غسل ابن تيميه حاضر بودند ، برای نوشيدن آب جدا شده از بدن ابن تيميه ، ازدحام کردند؛ به صورتی که به هر کدام از آن‌ ها آب کمی رسيد. سپس جنازه را خارج کردند . مردم به محض ديدن آن‌ ، از هر طرف خود را به قصد تبرک بر روی جنازه انداختند ...
الأعلام العلية في مناقب ابن تيمية ؛ ص: 83 .