آیت الله گلپایگانی برای تکمیل تحصیلات و بهره مندی از محضر علمای نجف راهی عراق گردید و از محضر میرزای نایینی، سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاء الدین عراقی و شیخ محمد حسین غروی اصفهانی بهره ها برد. در همین سفر بود که شبی در عالم رؤیا، آقا به حضور با کرامت حضرت علی (علیه السلام) مشرف شده و مورد لطف آن حضرت قرار گرفتند، ایشان خود فرموده اند: شبی در خواب دیدم داخل ضریح مطهر در برابر مرقد مبارک امیرالمؤمنین (علیه السلام) ایستاده ام، آقا یک فنجان عسل به من عطا فرموده و گفتند: این برای تو است، مقداری از آن را خوردم و بقیه را نگه داشتم، حضرت فرمودند: چرا بقیه آن را نمی خوری؟
گفتم باقی مانده را برای زعیم شیعه آیة الله سید ابوالحسن اصفهانی گذاشتم.
فرمودند: ما به او عسل عطا کردیم و این فنجان به شما اختصاص دارد، از خواب بیدار شدم.
مرحوم آیت الله جاج شیخ علی مشکات اصفهانی که هم حجره ای معظم له بودند، در جمعی اظهار داشتند: زمانی که ماجرای این رؤیا را از زبان آیت الله گلپایگانی شنیدم، به حرم مطهر مولای متقیان علی (علیه السلام) مشرف گشته و ضریح را گرفتم و گفتم: آقا به میهمان من دادید، سهمی هم به من بدهید. شبی در عالم رؤیا دیدم، قندیلی از سقف جدا شد و جلو پایم افتاد، به من گفتند: آن را بردار. هر چه سعی کردم موفق نشدم آن را از جایش تکان بدهم. از خواب دریافتم که لیاقت و صلاحیت مرجعیت شیعیان از جانب خداوند به ایشان عطا شده است.(1)
**************************************
1) خوشایند زندگی، خویشاوند مرگ، ص 310 و 311.

نوشتن دیدگاه