علامه مجلسی (ره) از جماعتی نقل می کند که آنها از عالم بزرگوار امیر علام که از شاگردان برجسته محقق اردبیلی بود نقل کردند که گفت: در یکی از حجره های صحن مطهر علی (علیه السلام) بودم، نیمه های شب شخصی را دیدم که به طرف مرقد مطهر علی (علیه السلام) می آمد، نزدیک رفتم تا ببینم کیست. دیدم استاد مولا احمد اردبیلی است، خود را مخفی نمودم، دیدم او کنار در حرم رفت، در بسته با رسیدن او باز شد، او وارد حرم گردید، شنیدم او با کسی سخن می گفت، سپس از حرم بیرون آمد و در حرم بسته گردید، او از حرم خارج گردید و من به دنبال او حرکت کردم، بی آنکه او از حرکت من آگاه باشد، او به سوی کوفه رفت و به مسجد کوفه وارد گردید و کنار محراب رفت، و در آن جا مدتی توقف نمود و سپس بازگشت و از مسجد بیرون آمد و به سوی نجف اشرف روانه شد، من در تاریکی به دنبال او حرکت می کردم، وقتی که نزدیک ستون حنانه رسید، سرفه مرا گرفت، نتوانستم سرفه ام را کنترل کنم، او به من متوجه شد و مرا شناخت و فرمود: تو امیر علام هستی؟
گفتم: آری.
فرمود: در این جا چه می کنی؟
عرض کردم: من از آن وقتی که وارد حرم مطهر علی (علیه السلام) شدی تاکنون همراه تو هستم، تو را به صاحب این قبر (اشاره به قبر حضرت علی (علیه السلام) سوگند می دهم که آنچه امشب برای تو اتفاق افتاده از آغاز تا انجام برای من بگویی!
فرمود: با این شرط که تا زنده ام به کسی نگویی، به تو خبر می دهم. من به او اطمینان دادم که تا زنده است به کسی نگویم، وقتی که اطمینان یافت، چنین توضیح داد: من در بعضی از مسایل در بن بست قرار می گیرم و هر چه فکر می کنم، نمی توانم مشکل آن مسأله را حل کنم، به قلبم خطور می کند که کنار قبر مطهر علی (علیه السلام) بروم و جواب آن مسأله از آن حضرت بپرسم، امشب به حرم مشرف شدم، و به مناجات با خدا پرداختم و از درگاهش خواستم که مولایم علی (علیه السلام) پاسخ سؤال مرا بدهد، ناگاه صدایی از جانب قبر شنیدم، به من فرمود: به مسجد کوفه برو و سؤال خود را از قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بپرس، زیرا امام زمان تو او است.
به مسجد کوفه کنار محراب رفتم و مسأله ای را از امام قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) پرسیدم، آن حضرت پاسخ مرا داد، اینک به خانه خود باز می گردم.(1)
**************************************
1) بحارالانوار، ج 52، ص 175 - 174.

نوشتن دیدگاه