روایت شده است، امیرمؤمنان امام علی(علیه السلام)، مردى را دید که از روى نوشته، دعایى طولانى می‌خواند. به او فرمود: «اى مرد! آن‌که زیاد را می‌شنود، اندک را هم پاسخ می‌دهد». مرد گفت: سَرورم! پس چه کنم؟ فرمود: «بگو: الْحَمْدُ للهِ عَلَى کُلِّ نِعْمَةٍ وَ أَسْأَلُ اللهَ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ وَ أَعُوذُ باللهِ مِنْ کُلِّ شَرٍّ وَ أَسْتَغْفِرُ اللهَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ»؛ ستایش، خداى را بر هر نعمتى، و هر خوبى را از خدا می‌خواهم و از هر بدى، به خدا پناه می‌برم و از هر گناهى، از خدا آمرزش می‌طلبم.

متن عربی :
روي عن أميرالمؤمنين عليه السلام  أنه رأى رجلا يدعو من دفتر دعاء طويلا فقال له : يا هذا الرجل إن الذي يسمع الكثير هو يجيب عن القليل فقال الرجل : يا مولاى فما اصنع؟ قال : قل : الحمد لله على كل نعمة ، وأسئل الله من كل خير ، وأعوذ بالله من كل شر ، واستغفر الله من كل ذنب.

منبع : بحارالانوار : ج 94 ص 242