1) عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: كَانَ سَبَبُ وَفَاتِهَا أَنَّ قُنْفُذاً مَوْلَى عُمَرَ لَكَزَهَا بِنَعْلِ السَّيْفِ بِأَمْرِهِ فَأَسْقَطَتْ مُحَسِّناً وَ مَرِضَتْ مِنْ ذَلِكَ مَرَضاً شَدِيداً.
(دلائل الإمامة، ص134)
حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمود: علّت وفات حضرت زهرا (علیهاالسلام) آن ضربه ای بود که قنفذ، غلام عمر، به دستور عمر و با آهن نوک غلاف شمشیر، با شدّت بر آن حضرت زد، پس آن بانو، محسن را سقط کرد و پس از این ماجرا، به شدّت بیمار شد.
2) قَالَ سُلَيْم‏: فَأَغْرَمَ‏ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ تِلْكَ‏ السَّنَةَ جَمِيعَ‏ عُمَّالِهِ‏ أَنْصَافَ أَمْوَالِهِمْ لِشِعْرِ أَبِي الْمُخْتَارِ، وَ لَمْ يُغْرِمْ قُنْفُذَ الْعَدَوِيِّ شَيْئاً، وَ قَدْ كَانَ مِنْ عُمَّالِهِ. فَلَقِيتُ عَلِيّاً صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَسَأَلْتُهُ عَمَّا صَنَعَ عُمَرُ؟ فَقَالَ: هَلْ‏ تَدْرِي‏ لِمَ‏ كَفَ‏ عَنْ‏ قُنْفُذٍ وَ لَمْ يُغْرِمْهُ شَيْئاً؟! قُلْتُ: لَا. قَالَ: لِأَنَّهُ هُوَ الَّذِي ضَرَبَ فَاطِمَةَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهَا بِالسَّوْطِ حِينَ جَاءَتْ لِتَحُولَ‏ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ، فَمَاتَتْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهَا، وَ إِنَّ أَثَرَ السَّوْطِ لَفِي عَضُدِهَا مِثْلُ الدُّمْلُجِ.
(كتاب سليم بن قيس الهلالي، ج‏2، ص673-674)
سليم گفت: عمر بن خطاب در آن سال از همه کارگزارانش، نصف اموالشان را به خاطر شعر ابوالمختار، به عنوان مالیات گرفت، ولى از قنفذ هيچ مالیاتی نگرفت، در حالى كه او هم از عمّالش بود. لذا على (عليه السّلام) را ملاقات كردم و درباره اين كار عمر از آن حضرت سؤال كردم. امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: آیا می دانی چرا عمر خوددارى كرد و از قنفذ، مالیات نگرفت؟ عرض كردم: نه. فرمود: زيرا قنفذ بود كه وقتی فاطمه (علیهاالسلام) آمد و بین من و آنها فاصله شد، آن بانو را با تازيانه زد. پس فاطمه (عليهاالسّلام) از دنيا رفت در حالى كه اثر آن تازيانه در بازويش، مانند بازوبند باقى مانده بود.

3) عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَال‏: وَ أَوَّلُ‏ مَنْ يُحْكَمُ فِيهِمْ مُحَسِّنُ‏ بْنُ عَلِيٍّ علیهماالسلام وَ فِي قَاتِلِهِ، ثُمَّ فِي قُنْفُذٍ، فُيُؤْتَيَانِ هُوَ وَ صَاحِبُهُ، فَيُضْرَبَانِ بِسِيَاطٍ مِنْ نَارٍ، لَوْ وَقَعَ سَوْطٌ مِنْهَا عَلَى الْبِحَارِ لَغَلَتْ مِنْ مَشْرِقِهَا إِلَى مَغْرِبِهَا، وَ لَوْ وُضِعَتْ عَلَى جِبَالِ الدُّنْيَا لَذَابَتْ حَتَّى تَصِيرَ رَمَاداً فَيُضْرَبَانِ بِهَا.
(كامل الزيارات، ص334)
حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمود: اوّلین كسانی را كه در قيامت براى ایشان حكم خواهند كرد، محسن بن على (عليه السّلام) و قاتلش خواهد بود. پس قنفذ و رئیسش را می آورند، و تازيانه ‏هاى آتش بر ايشان زده می شود، تازیانه هایی که اگر یکی از آنها بر دریاها از مشرق تا مغرب فرود آید، همگی به جوش آیند؛ و اگر یکی از آنها بر کوه های دنیا زده شود، ذوب شده، خاکستر می شوند.

4) فِيمَا احْتَجَّ بِهِ الْحَسَنُ علیه السلام عَلَى مُعَاوِيَةَ وَ أَصْحَابِهِ أَنَّهُ قَالَ لِمُغِيرَةَ بْنِ شُعْبَةَ: أَنْتَ ضَرَبْتَ فَاطِمَةَ بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ صلوات الله علیهما حَتَّى أَدْمَيْتَهَا، وَ أَلْقَتْ مَا فِي بَطْنِهَا، اسْتِذْلَالًا مِنْكَ لِرَسُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله، وَ مُخَالَفَةً مِنْكَ لِأَمْرِهِ، وَ انْتِهَاكاً لِحُرْمَتِهِ، وَ قَدْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله: أَنْتِ سَيِّدَةُ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ؛ وَ اللَّهُ مُصَيِّرُكَ إِلَى النَّارِ.
(الاحتجاج، ج1، ص278)
در احتجاجاتی که حضرت مجتبی (علیه السلام) با معاویه و یارانش داشتند، به مغیرة بن شعبة فرمودند: تو همان کسی هستی که فاطمه، دخت رسول خدا (صلوات الله علیهما) را ضربه زدی و با این کار، آن بانو، خون آلود گشت، و فرزند در شکمش را سقط کرد، و هدف تو از این کار، آن بود که رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) را خوار سازی، و با امر او مخالفت نمایی، و هتک حرمتش نمایی، در حالی که رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) به آن بانو فرموده بود: تو، سرور زنان اهل بهشت هستی»، و (بدین سبب) خداوند، تو را به سوی آتش جهنّم راهی خواهد کرد.