خدیجه پنجی
دست بهاری بال سبز پنجره‏ها را گشود   ***   از راه می‏آید ـ ببین ـ! بانوی گل‏های کبود
تا از خیال چشم‏ها، شوق تماشایش گذشت   ***   پیچید بوی هلهله، بوی خوش اسپند و عود
آه این فرشته کیست؟ این که در حضورش تا ابد   ***   پیشانی افلاکیان بر سجده می‏آید فرود
بانوی من! امشب برای لحظه‏هایت، روزگار   ***   شعری حماسی با ردیف بردباری می‏سرود
در باغ می‏پیچد شبی بوی قدم‏های بهار   ***   بر تو هزاران پنجره، بانوی دریایی! درود