اکنون که به طور اجمال دیدیم هستی و آفرینش مساوی و مساوق و یا لااقل همراه با عشق و محبت و جذبه است و می دانیم که دو کتاب الهی (تکوینی و تدوینی) در قوانین خود برهم منطبق اند، نتیجه می گیریم که بایستی سر تا سر قرآن کریم - که زبان جهان و انسان و ترجمان آن دو است - دم از محبت و عشق بزند، و چنین نیز هست. چرا که در صد و چهارده سوره قرآن، دویست و بیست و هشت بار از رحمت خاص و عام آفریدگار جهان نام برده شده و صدها مرتبه به تعبیرات گوناگون از این قانون ساری در تمامی عالم پرده برداری گردیده است، به طوری که بیست و هشت بار کلمه ود و مشتقات آن و صد و پانزده مرتبه لفظ حب و سایر مشتقات آن و ده ها بار لفظ ولایت و مشتقات آن به کار برده شده است. و این همه تاکید و توصیه به خاطر خاصیت فطری و خلقتی انسان است که قرآن نیز از آن تعبیر می کند. زیرا قرآن زبان فطری انسان کامل است و انسان کامل مجسمه قوانین قرآن کریم، و در نتیجه، آن دو در آثار و خواص مشترک اند. و از این رو به هر دوی آنها کتاب و امام اطلاق شده است(۱۱).

پاورقی :
(۱۱) در زیارت آل یس در خطاب به انسان و حجت حق حضرت بقیه الله ارواحنا فداه می خوانیم: «السلام علیک یا تالی کتاب الله وترجمانه». (درود بر تو ای تلاوت کننده قرآن وترجمان آن). و نیز رسول اکرم از آن دو به دو گوهر گرانبها تعبیر می فرمایند: «انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی اهل بیتی». (ابن صباغ، ص ۲۲ الفصول المهمه).