ناشناخته ماندنش را در ميان مردم به يوسف تشبيه مى کند مى دانيم که يوسف صديق ساليان متمادى در ميان مردم مصر و مدتى نيز با برادرانش بود با آنها آميزش و گفتگو داشت او را مى ديدند و با او سخن مى گفتند اما او را نمى شناختند. حضرت مهدى (عليه السلام) نيز اين سنت را از يوسف دارد و مرويست پس از ظهور آن حضرت مردم مى گويند شگفت اين همان آقائى است که در ميان ما بود با او نشست و برخاست مى کرديم و مى گفتيم و مى شنيديم ولى او را نمى شناختيم. و همچون عيسى که مردم در سرنوشتش مختلف شدند گروهى او را به دار زده پنداشتند و برخى معتقد به زنده بودنش شدند درباره آن بزرگوار نيز مردمان به اختلاف افتادند و جز آنان که خداوند دلهايشان را به ايمان امتحان فرموده باشد و بر آنها منت گذاشته و نعمتشان داده باشد بر اعتقادش ثابت نمى مانند. براى شاهد مطلب مواردى نيز نقل مى نمايد از آن جمله کافرانى که مى خواستند پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) را بکشند او را نديدند و در زمانى نه چندان دور که وهابيه به کربلا مى ريزند و سيد بزرگوار صاحب تفسير کبير را مى خواهند قطعه قطعه کنند او را نمى بينند.