چون برداشت هر کس از مدارک نمى تواند راهنمايشان باشد لذا به فقهاء عظام مردم را حواله داده اند آنها که متخصص اين فن مى باشند و عمرى را در راه فهم اخبار آل محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) گذرانيده اند. باز هم نظر ژرف و عاقبت نگرى اهل بيت وحى و عصمت را در اين حواله دادن مى نگريم، مبادا گرگهائى به لباس چوپان در آيند و با مارک فقاهت مردم را به دنياپرستى و رياست طلبى و شهرت خواهى و خلاصه شرک حقيقى سوق دهند به جاى اينکه مردم را از خدا ترس و مؤمن و مودب به اخلاق اسلامى بار بياورند، آنان را خود خواه و پول دوست تربيت کنند لذا شرائط ويژه اى براى آن عالم ذکر فرموده اند. از آن فقيهى بايد پيروى کرد که به تمام معنى وارسته باشد، خود نگهدار و ديندار، مخالف هواى نفس و پيرو امر مولايش باشد، اصلا تقليد از عالم بدون تقوى به اين معنى ذکر شده جايز نيست تا چه رسد به اين که صحيح باشد و در اين کتاب مى خوانيم که زيان عالم هوى پرست از لشکر يزيد که آن جنايت را در کربلا مرتکب شد براى اجتماع اسلامى بيشتر است. لذا نهايت تقوى را در فتوى شرط مى داند و از قول حضرت صادق (عليه السلام) در تعريف از صفوان مى گويد که او رياست طلب نيست. 

نوشتن دیدگاه