نمونه اش در چند سال مختصر حکومت حضرت امير المؤمنين على عليه السلام است. با آن همه گرفتاريهاى داخلى که طاغيان و گردنکشان ساعتى آرام نبودند و حکومت حق علوى (عليه السلام) را تحمل نمى کردند و مرتبا براى حضرت زحمت ايجاد مى کردند. همان طور که مى دانيد قسمت معظم اين چند سال خلافت را در جنگ هاى جمل و صفين و نهروان گذرانيد، مع الوصف از هر موقعيتى براى ارشاد مردم و راهنمائيشان به خداوند استفاده مى فرمود. در هر خطبه اى از اسماء و صفات و افعال حق در ضمن حمد و ثنا و غير آن بيان مى کرد و راستى اگر توصيف اين عباد مخلص نبود، چگونه ما به اسماء و صفات و افعال خداوند آشنا مى شديم چون هر کس جز ايشان هر چه بگويد زائيده انديشه ناقص و تصور خامش خواهد بود و خداوند از آنچه گويند پاک و منزه است جز آنچه بندگان پاک شده خداوند او را توصيف نمايند. (49) در راس عباد مخلص، على (عليه السلام) است که رشته اى از برکات ولايت و امامتش بنام نهج البلاغه اين اثر هميشه جاويد چراغ راه پويندگان طريق هدايت و شيفتگان خداشناسى است.

پاورقی :
(49) (سبحان الله عما يصفون الا عباد الله المخلصين) سوره صافات 37 آيه 159 و 160.

نوشتن دیدگاه