در مقام امام شناسى از آيه شريفه در آخر سوره رعد استفاده مى شود که مى فرمايد بگو بس است خداوند گواه رسالت من و کسى که نزد او دانش کتاب است. (65) دو نکته در اين بخش از آيه شريفه جلب توجه مى کند نخست اهميت و مقام والاى صاحب اين دانش است که گواهيش همراه با گواهى خداوند به حساب آمده و با تشبيه به دعواهاى خارجى که براى اثبات هر قضيه اى بينه يعنى دو شاهد عادل لازم است. رسالت حضرت ختمى مرتبت که مورد دعوى است و کفار آن را نمى پذيرند دو گواه براى اثبات حقانيتش هست يکى خداوند عز وجل و ديگرى کسى که نزد او علم الکتاب است. پس راستى شخصيت بسيار والائى است که خداوند با اين طرز بيان، او را معرفى فرموده است.

پاورقی :
(65) (قل کفى بالله شهيدا بينى و بينکم ومن عنده علم الکتاب) سوره رعد 13 آيه 43.

نوشتن دیدگاه