رضا سرافراز یکی از سربازان امام زمان (عجل الله فرجه) - است، که در راه تلاش و فعالیت در راه اسلام و انقلاب اسلامی، در زمستان ۱۳۵۹ به شهادت رسید. تلاش ها و فعالیت های خالصانه رضا سرافراز در دوران زندگانیش، چنین گواهی می دهند که او فردی فعال و فداکار، در راه نشر قرآن و معارف اهل بیت - علیهم السلام - بوده است.
او به هنگام تحصیلش در رشته زبان و ادبیات دانشگاه تهران و نیز پس از آن، هیچ گاه فعالیت های مذهبی اش را در حاشیه قرار نمی داد. در و دیوار مسجد ابوالصدق و نیز فعالیت های وی در موسسات فرهنگی و تبلیغی و نهادهای انقلابی همچون سپاه پاسداران، بر این امر شهادت می دهند که وی برای اسلام دل می سوزاند و از غیبت امام زمانش رنج می برد.
سرافراز، شاگرد کلاس سوم دبیرستان بود که تدریس قرآن را در مسجد ابوالصدق شروع کرد و به تدریج دامنه فعالیت های خود را در این مسجد گسترش داد، بطوری که بعدها مسئولیت اکثر فعالیت های فرهنگی مسجد را بر دوش داشت، و نیز در احیای کتابخانه و سرپرستی کلاس های درس قرآن همت کم نظیر به خرج می داد. او به حق مدرس قرآن بود، در این عمر کوتاه و پر بارش، صدها شاگرد را در این مسجد قرآن آموخت. شور و شوق در این امر، تا آنجا بود که گاهی تا نیمه های شب، اوقاتش در کتاب خانه مسجد به تدریس و مطالعه می گذراند، به این امید که فرهنگ قرآن و حب اهل بیت معصومین (علیهم السلام) را هر چه بیشتر در قلوب پاک بچه های معصوم جایگزین سازد.
وی در سال ۵۵، ضمن پاسداری از حریم ولایت حضرت مهدی - علیه السلام - و افشای توطئه های صهیونیزم در ایران، دستگیر شده، و به مدت ۳۷ روز، در زندان کمیته، ناراحتی های جسمی و روحی فراوانی را متحمل گشت. سرافراز که از غربت امام زمانش می سوخت و تا حد توانش در تعلیم و تربیت افراد و سیراب کردن تشنگان راه ولایت، همت به خرج می داد، در سال ۵۸، به دنبال تاییدات مکرر مرجع عالیقدر و رهبر انقلاب اسلامی ایران، از سپاه پاسداران، و تاکید بر امام زمانی شدن این ارگان، به خدمت سپاه پاسداران درآمد و مسئولیت کلاس های ایدئولوژی پادگان ولی عصر (عجل الله فرجه) را عهده دار شد، تا بتواند از این راه، با تعلیم و تربیت مستمر، سربازان خالصی برای امام زمان (عجل الله فرجه) تربیت کرده و خود نیز توشه ای بر چیند.
و آرامش خویش را در فرونشاندن عطش کسانی می دید که برای خدا، در راه پاسداری از انقلاب اسلامی گام نهاده شائقه و بدنبال رهبر گرانقدر انقلاب اسلامی ایران راه می پیمودند. او این واقعیت را با حالتی دلسوزانه، این چنین ابراز می داشت: بچه های سپاه واقعا تشنه اند و من بر ایشان کلاس کذاشته ام ... رضا سرافراز در زمستان سال ۵۹، در حالی که قلبش از عشق امام زمان - عجل الله تعالی فرجه الشریف - آکنده، و در سنگر اسلام و پاسداری از انقلاب اسلامی مشغول فعالیت بود، به دنبال حادثه ای در پادگان ولی عصر (عجل الله فرجه) به شرف شهادت نائل شد - هنیئا له - خدایش بیامرزد و با سرور شهیدان جهان محشورش گرداند. 

نوشتن دیدگاه