دعاؤه عليه السلام
للشفاء من الامراض
علّمه عليه السلام لرجل کان به علّة، فأمره بکتابته و غسله و شربه:
بِسْمِ اللَّهِ دَواء، و الْحَمْدُ للَّهِ شِفاء، وَ لا اِلهَ الاَّ اللَّهُ کِفاء، هُوَ الشَّافى شِفاء، و هُوَ الکافى کِفاء، اَذْهِبِ الْبَأْسَ بِرَبِّ النَّاسِ، شِفاءٌ لا يُغادِرُهُ سُقْمٌ، و صَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ و الِهِ النُّجَباءِ.
دعاى آن حضرت
براى درمان بيماريها
آن حضرت اين دعا را به شخص بيمارى آموخت که آن را بنويسد و در آب قرار دهد و آب را بنوشد:
بنام خداوند که درمان نزد اوست، و سپاس خداى را سزاست که شفاء از اوست، خدائى که معبودى جز او نيست و همين برايم کافى است، او شفا دهنده است، او کفايت کننده مى باشد، بحق خودت ناراحتى را دورساز، با درمانى که دردى در آن نباشد، و بر محمد و خاندانش درود فرست.