دعاؤه عليه السلام
فى يوم المبعث خرج من جهة ابى القاسم الحسين بن روح: انّ الصلاة يوم سبعة و عشرين من رجب اثنتا عشرة رکعة، يقرأ فى کلّ رکعة فاتحة الکتاب و ما تيسّر من السور، و يسلِّم و يجلس و يقول بين کل رکعتين:
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً، وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ شَريکٌ فى الْمُلْکِ، و لَمْ يَکُنْ لَهُ وَلِى مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبيراً.
يا عُدَّتى فى مُدَّتى، و يا صاحِبى فى شِدَّتى، و يا وَلِيّى فى نِعْمَتى، يا غِياثى في رَغْبَتى، يا مُجيبى فى حاجَتى، يا حافِظى فى غَيْبَتى، يا کالِئى فى وَحْدَتى، يا اُنْسى فى وَحْشَتى.
اَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتى، فَلَکَ الْحَمْدُ، وَ اَنْتَ الْمُقيلُ عَثْرَتى، فَلَکَ الْحَمْدُ، و اَنْتَ الْمُنَفِّسُ صَرْعَتى، فَلَکَ الْحَمْدُ.
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَ اسْتُرْ عَوْرَتى، وَ امِنْ رَوْعَتى، و اَقِلْنى عَثْرَتى، وَ اصْفَحْ عَنْ جُرْمى، و تَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتى فى اَصْحابِ الْجَنَّةِ، وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذى کانُوا يُوعَدُونَ.
فاذا فرغت من الصلاة و الدعاء قرأت الحمد و (قُل هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ) و (قُلْ يا اَيُّهَا الْکافِرُونَ) و المعوّذتين و (اِنَّا اَنْزَلْناهُ في لَيْلَةِ الْقَدْرِ)، و آية الکرسى سبعاً سبعاً، ثم تقول:
اللَّهُ اللَّهُ رَبّى لا اُشْرِکُ بِهِ شَيْئاً - سبع مرّات، ثم ادع بما احببت.
دعاى آن حضرت
در روز مبعث
توسط ابى القاسم حسين بن روح - نائب سوم امام - از امام زمان عليه السلام روايت شده که فرمود: در روز 27 رجب دوازده رکعت نماز مى گذارى، در هر رکعت حمد و هر سوره اى که ميّسر باشد خوانده، و تشهد گفته و سلام مى گويى و مى نشينى و بين هر دو رکعت مى گوئى:
ستايش خداى راست که فرزندى نگرفته و در فرمانروائى شريکى برايش نيست، و سر پرستى از خوارى ندارد و او را بسيار بزرگ شمار.
اى توشه ام تا پايان عمرم، اى يارم در سختى، اى سر پرستم در نعمتم، اى فرياد رسم در وقت ميل و رغبت، اى علّت موفقيّتم در حاجتم، اى نگهبانم در غيابم، اى کفايت کننده ام در تنهائيم، اى همدمم در وحشتم.
توئى پوشاننده عورتم، پس ستايش مخصوص توست، و توئى ناديده گيرنده لغزشم، پس ستايش از آن توست، و توئى نيک بر دارنده ام بهنگام افتادگيم، پس ستايش تو را سزاست.
درود فرست بر محمد و خاندانش و عورتم را بپوشان، و پريشانى خاطرم را امنيّت بخش و لغزشم را ناديده گير، و از گناهم چشم بپوش، و از بديهايم درگذر، و مرا در زمره بهشتيان قرارده بحکم وعده راستى که مشمول آنان شده بود.
و آنگاه که از نماز و دعا فارغ شدى، هر يک از سوره هاى حمد و اخلاص و سوره کافرون و ناس و فلق و انا انزلناه و آية الکرسى را هفت بار مى خوانى سپس مى گوئى:
خداست خداست پروردگارم، و شريک با او قائل نشوم، و مى خواهى هرچه را که مى خواهى.

نوشتن دیدگاه