حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام فرمودند:
با این جامه های مندرس به سرزمین شما آمدم، و بار و بنه ام همین است که می بینید، اکنون اگر از سرزمین شما با چیزی جز آن چه به آن آمده ام بیرون روم، از خیانتکاران خواهم بود.
«دَخَلْتُ بِلَادَکُمْ بِأَشْمَالِی هَذِهِ وَ رِحْلَتِی وَ رَاحِلَتِی ها هِیَ فَإِنْ أَنَا خَرَجْتُ مِنْ بِلَادِکُمْ بِغَیْرِ مَا دَخَلْتُ فَإِنَّنِی مِنَ الْخَائِنِینَ ؛(مناقب ابن شهر آشوب، ج2، ص 98؛ بحارالانوار، ج40، ص 325)

ابن ابی الحدید معتزلی از قول بکر بن عیسی آورده است که علی (علیه السلام) پیوسته می فرمود:
ای مردم کوفه، اگر من از شهر شما با چیزی بیشتر از مرکب و بار و بنه مختصر خود و خدمتکارم فلانی بروم خائن خواهم بود.
«یا اهلَ الکوُفهِ، اذا انا خرَجتُ من عِندکُم بغَیر راحلَتی، و رحَلی، و غلُامی فلُان؛ فانا خائِنُ.». (شرح ابن ابی الحدید، ج2، ص 200.)
وی سپس اضافه می کند: «هزینه آن حضرت از درآمد غله او در ینبع(1) مدینه برایش می رسید و از همان درآمد به مردم نان و گوشت می خورانید و حال آن که خود تریدی که با اندکی روغن فراهم شده بود می خورد.» (شرح ابن ابی الحدید، ج2، ص 200)

پی نوشت :
1- ینبع» دهی بوده است در طرف راست رضوی برای کسی که از مدینه به سوی دریا فرود آید و آن را به سبب چشمه های فراوانش «ینبع» نامیدند. امام علی (علیه السلام) در آنجا ملکی در اختیار داشته که در آن کشت و کار می کرده است و پس از آن حضرت در اختیار بنی حسن بوده است.(معجم البلدان، ج2، ص 450)