امام صادق علیه السّلام می فرمایند:
روزی حضرت حسین بن علی علیهما السّلام نزد اصحاب خود آمد و بعد از حمد خدای عزوجل و صلوات بر حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: ای مردم، قسم به خدا، خدا بندگان را نیافرید مگر برای اینکه معرفت به او پیدا کنند، پس وقتی معرفت او را یافتند، به عبادت او بپردازند، پس با بندگی او از بندگی غیر او بی نیاز شوند. آن گاه مردی از ایشان پرسید: پدر و مادرم فدای شما شوند ای پسر رسول خدا، معرفت خدا چیست؟ حضرت فرمودند: معرفت اهل هر زمانی ، امام خودشان را که اطاعت او بر ایشان واجب است.
متن عربی حدیث :
خَرَجَ الحُسَینُ بنُ عَلٍّی علیه السّلام ذاتَ یَومٍ عَلی اَصحابِهِ فَقالَ بَعدَ الحَمدِ لِلّهِ جَلَّ وَ عَزَّ وَ الصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله و سلم: یا اَیُّهَا النّاسَ، اِنَّ اللهَ - وَ اللهِ - ما خَلَقَ العِبادَ اِلّا لِیَعرِفُوهُ، فَاِذا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ، فَاِذا عَبَدُوهُ استَغنَوا بِعِبادَتِهِ عَن عِبادَةِ مِن سِواهُ. فَقالَ لَهُ رَجُلٌ: بِاَبی اَنتَ وَ اُمِّی یَابنَ رَسُولِ اللهِ، ما مَعرِفَةُ اللهِ؟ قالَ علیه السّلام: مَعرِفَةُ اَهلِ کُلِّ زَمانٍ اِمامَهُمُ الَّذی یَجِبُ عَلَیهِم طاعَتُهُ.
منبع : بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد ۲۳، صفحه ۹۳، حدیث ۴۰، به نقل از کنز الفوائد کراجکی
**************************
اگر کسی امام خود را آنچنان که باید بشناسد و تسلیم او گردد، برترین چیزی که به هدایتگری امام علیه السّلام نصیب او می شود، حفظ شدن در مسیر معرفت خدای متعال و رسیدن به درجات بالاتر آن می باشد که این خود سرچشمه همه فضائل است.