ضمن احترام به حاجاقای احمدی اصفهانی،
یه مسئله فقهی به این راحتی قابل استفاده نیست.
اولا اگر قبول کنیم عزاداری واجب است، اصل و کلیتش واجب است، نه لزوما مجالسی به این نحو. یعنی حتی شخص اگر تنها در خانه بنشیند و گریه کند بر مصیبت سیدالشهداء امتثال واجب کرده است.
پس نمیتوان با صرف اثبات عزاداری به مردم گفت که باید در این مجالس به این گستردگی شرکت کنید.
ثانیا اینکه فرمودن پیغمبر خدا اسوه هستن و بر ما واجب است از اعمالشان پیروی کنیم و یکی از آن کار ها عزاداری است، عرض میکنم: اولا عزاداری حضرت بازهم بدین شکل امروزه نبوده که جلسه چند هزاره باشد و حضرت بشینن گریه کنند، عمدتا افراد محدود و یا حتی تنهایی بر امام حسین گریسته اند، ثانیا حضرت رسول در طول زندگی شون بسیار کارهای مستحب انجام میدادن، خب پس ما هم باید آن کار ها را به نحو وجوب بکنیم؟ پیغمبر زنان متعدد داشتند؟ پس ما هم باید چند همسر بگیریم؟ پیغمبر هیچگاه در هنگام غذاخوردن تکیه نمیدادن، پس ما هم باید هیچ وقت موقع غذا خوردن تکیه ندهیم؟! و...
آخه این چه استدلالیه؟!
مراجع و فقهاء ی ما که نعوذ بالله کم عقل نیستند که این مطالب واضح را نفهمند، لذا بهتر است که هرکس شأن خودش را نگه دارد و به بقیه اعتراض نکند.
اشکالی نداره ایشون بگه نظر من اینه. اما چیکار به نظر دیگران دارند و آنها را ترسو خطاب میکنند؟!