و آنگاه که حضرت حسین بن علی (علیهما السلام) در سرزمین کربلا مستقر گردید، نامه ای نوشت خطاب به برادرش محمد بن حنفیه در مدینه، با این عبارات :
« بسم الله الرحمن الرحیم، این نامه ای ست از حسین بن علی به محمد بن علی و دیگرانِ از بنی هاشم که نزد او هستند، پس از حمد و ثناء الهی،
گویا دنیا هیچ گاه نبوده است و گویا آخرت همیشه بوده است.
فَكَأَنَّ الدُّنْيَا لَمْ تَكُنْ وَ كَأنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ وَ السَّلَامُ.
والسلام»
منبع : کامل الزیارات، باب ۲۳، حدیث ۱۷