علی علیه ‏السلام به مزار بی‏نشانت خیره مانده و عالم به علی علیه ‏السلام . تو از شرقی ‏ترین زاویه عرش، به تماشای زمین نیم‏ مرده نشسته ‏ای. چشم از این تماشای پرشکوه، آنی و کمتر از آنی برندار که بی ‏رونق نگاه سبزت، زمین دوامی نخواهد داشت.
علی علیه ‏السلام به خانه برمی‏گردد؛ با غربتی که هیچ‏کس جز تو، ارتفاعش را درک نکرد. ذوالفقار را در نیام فرو می‏ برد و خود به نیام خانه برمی‏گردد، اما به راستی، کدام خانه؟! مگر علی علیه ‏السلام بی‏ فاطمه علیه السلام خانه دارد؟! این سؤالی است که آفرینش از پاسخ به آن ناتوان است!