اعتقاد ما شیعیان بر این است که بر بدن مطهر یک معصوم، جز معصومی دیگر نمی تواند نماز بخواند.

برخی از مصادر شیعی چنین بیان داشته اند که: بنی اسد در دفن شهدای کربلا، متحیر و سرگردان بودند، چرا که کوفیان بین سرها و بدنهای شهدا جدایی انداخته بودند و بدنها قابل شناسایی نبودند. در این هنگام امام سجاد(علیه السلام) به کربلا تشریف آوردند و آنان را در این امر یاری کردند. ایشان با یاری مردان بنی اسد نخست پیکر مطهر پدر بزرگوارشان را پیدا کردند و پس از گریه زاری فراوان، آن را روی قطعه حصیری گذاشتند و به آرامگاه فعلی اش آوردند؛ سپس اندکی از خاک محل دفن را کنار زدند قبری ساخته و پرداخته ظاهر شد. سپس امام زین العابدین(علیه السلام)، دستها را زیر بدن مبارک امام حسین(علیه السلام) قرار دادند و فرمودند: «بسم الله و فی سبیل الله و علی ملة رسول الله صدق الله و رسوله ما شاء الله، و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم.» آن گاه به تنهایی، بدن مطهر را در داخل قبر گذاشت؛ ایشان در حالی که دیگران را از کمک در تدفین امام(علیه السلام)، باز میداشت فرمودند: «با من کسانی هستند که مرا یاری دهند.» وقتی حضرت بدن را در قبر نهاد صورت مبارکش را بر گلوی بریده ابی عبدالله الحسین(علیه السلام) نهاد و در حالی که اشک بر گونه هایش جاری فرمود: «طوبی لأرض تضمنت جسدک الطاهر فان الدنیا بعدک مظلمه و الآخره بنورک مشرقه و اما اللیل فمسهد و الحزن فسرمد او یختار الله لاهل بیت دارک التی انت بها مقیم و علیک منی السلام یابن رسول الله و برکاته؛ چه مبارک است زمینی که بدن مطهر تو را در برگرفته است؛ دنیا بعد از تو تاریک است و آخرت با نور جمال تو روشن و نورانی. بعد از تو شب هایمان سخت و حزن هایمان طولانی است؛ تا آن زمان که خداوند سر منزلی را که تو مقیم آن شده ای برای اهل بیت (علیهم السلام) و خاندانت اختیار کند ای زاده رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) سلام و رحمت خدا و برکات او بر تو باد.»
آنگاه قبر را پوشانید و با انگشت مبارک روی قبر امام نوشتند: «هذا قبر الحسین بن علی بن ابیطالب(علیهما السلام) الذی قتلوه عطشانا غریبا.» سپس برادر گرامی اش علی اکبر(علیه السلام) را در پایین پای امام دفن کردند و بقیه هاشمیین و اصحاب را در قبر دیگر در زیر پای امام حسین(علیه السلام) دفن نمودند. سپس امام به همراه بنی اسد به نهر علقمه رفتند؛ در آنجا با مشاهده پیکر پاک عمویش -عباس(علیه السلام)، خود را بر روی بدن ابوالفضل(علیه السلام) افکند و گلوی مبارکش را بوسید. امام در حالی که به شدت میگریست، فرمود: «علی الدنیا بعدک العفا یا قمر بنی هاشم و علیک منی السلام من شهید محتسب و رحمة الله و برکاته؛»
بعد از تو ای قمر بنی هاشم خاک بر سر این دنیا؛ و سلام من به تو و رحمت و برکات الهی بر تو باد.» آنگاه برایش قبری حفر کرد و همانند پدر شهیدش به تنهایی او را درون قبر گذاشت و به بنی اسد فرمود: «کسی با من هست که کمکم میکند» سپس بدن شریف عباس(علیه السلام) را دفن کردند.» (المقرم، عبد الرزاق الموسوی ؛ مقتل الحسین(علیه السلام)، بیروت، دارالکتاب الاسلامیه، چاپ پنجم، ص1979، ص319.321)
این گزارش به وسیله روایتی که از امام رضا (علیه السلام) نقل شده نیز تأیید میشود. راوی میگوید: «من نزد امام رضا(علیه السلام) بودم که علی بن ابی حمزه، ابن سراج و ابن مکاری بر حضرت وارد شدند. علی پس از گفتگو با حضرت درباره امامت ایشان، گفت: از پدران شما برای ما روایت کرده اند که کار امام(علیه السلام) را کسی جز امامی مانند خودش بر عهده نمیگیرد.[پس چگونه است که پس از شهادت پدر بزرگوارتان امام موسی کاظم(علیه السلام) شما حضور نداشتید و متقبّل امر کفن و دفن ایشان نشدید] امام فرمود: بگو ببینیم حسین بن علی(علیهما السلام) امام بود یا غیر امام؟ گفت: امام بود. فرمود: چه کسی عهده دار کارش بود. گفت: علی بن الحسین(علیهما السلام). فرمود: علی بن الحسین(علیهما السلام) کجا بود؟ گفت: در کوفه در زندان ابن زیاد. امام فرمود: چگونه در حالی که زندانی بود عهده دار کار پدرش گردید. گفت: دور از چشم آنان رفت و پدرش را کفن و دفن نمود و بازگشت. امام فرمود: آن کسی که به علی بن الحسین(علیهما السلام) امکان داد به کربلا برود و کار پدرش را بر عهده بگیرد به صاحب این امر نیز امکان میدهد که به بغداد برود و کار پدرش را عهده دار گردد.» (کشی، محمد بن عمر؛ رجال الکشی، مشهد، دانشگاه مشهد، 1348ش، صص463-464 و مجلسی، محمد باقر؛ بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار(علیهم السلام)، تهران، اسلامیه، بیتا،ج45، ص169؛ موسوی مقرّم ،عبدالرزّاق ، زندگانی امام زین‌العابدین(علیه السلام)، ، ترجمه حبیب روحانی، ص 578؛ شریف قرشی، باقر، تحلیلی از زندگانی امام سجاد(علیه السلام)، ، ترجمه محمدرضا عطایی، ج 1، ص243 .)
آری آنچه که در این روایات به صراحت بدان اشاره شده است خارق العاده بودن حضور امام سجاد(علیه السلام) در کربلا و همراهی با بنی اسد در تدفین شهدای کربلا است.

نوشتن دیدگاه