یکی از پرسشهایی که پیرامون آن حضرت مطرح می شود این است که چگونه یک فرد، دست به اصلاح تمام عالم می زند و دنیای پر از ظلم و ستم را به امنیت و آرامش و عدل، تبدیل می کند، به طوری که حقوق همه ی افراد حفظ شده و ظالم و مظلومی و محروم و فقیری از بین برود و تمام انسانها از هر نژاد و دین و قوم که باشند، به حقشان می رسند؟
جواب این سوال ایناست که نظامها و حوادث بزرگ دنیا که مسیر زندگی را تغییر داده، توسط افراد بزرگ جامعه ی بشری - و نه گروه - تحقق یافته است؛ مثلا پیغمبر اسلام - صلی الله علیه و آله و سلم - که یک فرد بود، آنچنان اثر گذاشت که نظام جاهلیت را در هم کوبید و نظام نورانی آسمانی را جایگزین آن نمود. و نیز مانند موسی و عیسی - علیهما السلام - که هر کدام به صورت مستقل - و حتی بدون فامیلهای نزدیک - قیام کردند و رسالت آسمانی خود را ایفا نمودند و همه ی اینها به صورت فرد عمل کردند و نه به شکل گروهی، بر عکس آنچه مارکسیستها تصور کرده اند به اینکه در میدانهای مبارزه و اصلاح فراگیر، «فرد» کاره ای نیست بلکه «گروه» همه کاره و مؤثر خواهد بود. و البته این بینش مارکسیستها پشتوانه علمی ندارد و دور از واقعیت می باشد. و در هر صورت، حضرت امام منتظر - علیه السلام - همانند جد بزرگوارش پیغمبر اسلام - صلی الله علیه و آله و سلم - در برقراری امنیت و آرامش و رفاه عمومی و نجات انسان از گرفتاریها و بدبختیها و در گسترش محبت و صمیمیت و یکپارچگی جامعه ی انسانی، قیام می کند و وقت ظهور او در دست کسی نیست و فقط در دست و به اراده ی حکیمانه ی خدای متعال می باشد.