«احمد امین» همانند کسروی مجوسی، نسبت به ائمه ی هدی که خداوند آنان را از هر رجس و آلودگی پاک گردانیده، حقد و کینه و عداوت داشته است و بدون آنکه به منابع و مصادر شیعه مراجعه ای داشته باشد، مطالب دروغ و بی اساس را به آنان نسبت داده و خودش هم به این مطلب اعتراف دارد. او در اثر بغض و دشمنی که با شیعیان دارد، هر دروغ و افترایی را به آنان روا می دارد؛ شیعیانی که بخش عظیمی از امت اسلام را تشکیل می دهند و در دنیا به طالب حق و عدالت و خصم طغیان و ستم، معروف می باشند.
«دکتر عبدالرحمن بدوی» می گوید: «شیعه بزرگترین فضل و امتیاز را دارد، زیرا اسلام را با نشاط و طراوت و شادانی نگهداشته و نفوس مضطرب و نگران را با معنویات، ثبات و طمأنینه بخشیده است وگرنه تحجر و قالبهای خشک و جامد، حاکم می گشت».
در هر حال، «احمد امین» جزوه ای نوشته که در آن امام مهدی را انکار کرده است و ایمان شیعه به آن حضرت را عیب دانسته و هیچ گونه اهمیتی به آنچه صحاح سنت روایت کرده اند، نداده است، جوامع حدیثی، اخبار متواتر و گسترده ای از پیغمبر اسلام - صلی الله علیه و آله  وسلم - در شأن حضرت مهدی - علیه السلام - روایت کرده اند. و دانشمند معظم «حجه الاسلام و المسلمین استاد شیخ محمد امین زین الدین و استاد شیخ محمد علی زهیری»، احمد امین را رد نوشته اند و با استدلال و برهان، انکار بی اساس امین را جواب گفته اند. و شخصیت جلیل القدر امام شیخ «محمد حسین کاشف الغطا»، در تقریظی که بر کتاب استاد زهیری دارد، چنین گفته است:
«قضیه ی حضرت امام منتظر غایب - ارواحناه فداه - عقیده ی ریشه دار و اساسی و پایه ای است که بر اصول و قواعد محکم بنا شده است و فاصله گرفتن از آن ممکن نیست و یکی از مسلمیات و امر مفروغ منه محسوب می شود» (1).

پاورقی :

(1) المهدی و احمد امین، ص ۸.