خانواده

یکی از صفات نیکو، حسن خلق است که از آن در اسلام مدح بسیار و از ضد آن، بدخلقی، نکوهش زیادی شده است.
قرآن کریم :
(1) خطاب به پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در قرآن کریم آمده است: و اگر تندخو و سخت دل بودی، مردم از گرد تو پراکنده می شدند.
«وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَليظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ».
(آل عمران، 159)
روایات :
(1) از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): کاملترین مؤمنین از لحاظ ایمان، نیکوترین آنان از لحاظ خلق است.
«اکمل المومنین ایماناً احسنهم خلقاً».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 221)
(2) از جعفر بن محمد (علیه السلام): کاملترین مردم از لحاظ خرد، نیکوترین آنان از لحاظ خلق است.
«اکمل الناس عقلاً احسنهم خلقاً».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 221)
(3) از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): هیچ چیز در ترازوی عدل، سنگین تر از حسن خلق نیست.
«ما من شی ء اثقل فی المیزان من حسن الخلق».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 221)
(4) از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): خوش خلق باشید که سرانجام آن ناچار بهشت است، و دوری جویید از بد خلقی که سرانجام آن ناچار آتش است.
«علیکم بحسن الخلق فان حسن الخلق فی الجنة لامحالة، و ایاکم و سوء الخلق فان سوء الخلق فی النار لامحالة».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 221)
(5) از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): روز رستخیز در میزان شخص، چیزی افضل از حسن خلق گذاشته نمی شود.
«ما یوضع فی میزان امرء یوم القیمة افضل من حسن الخلق».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 221)
(6) از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): حتماً برای صاحب خلق نیکو، مانند اجر روزه دار و شب زنده دار است.
«ان صاحب الخلق الحسن له مثل اجر الصائم القائم».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 221)
(7) از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): خلق بد، عمل (نیک) را فاسد می کند همچنانکه سرکه عسل را.
«الخلق السیی یفسد العمل کما یفسد الخل العسل».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 221)
(8) از امام صادق (علیه السلام): به راستی خلق بد؛ ایمان را فاسد می کند همچنانکه سرکه عسل را.
«ان سوء الخلق لیفسد الایمان کما یفسد الخل العسل».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 475)
(9) از امام صادق (علیه السلام): کسی که بد خلق باشد خودش را به عذاب افکنده است.
«من ساء خلقه عذب نفسه».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 475)
(10) از امام علی (علیه السلام): هیچ توبه کاری نیست، مگر این که توبه او گاه برای وی سالم می ماند، جز بد خلق (که توبه او همیشه شکسته می شود) چون بد خلق توبه نمی کند از گناهی، مگر این که در گناه دیگری، بدتر از آن واقع می شود.
«ما من تائب الا و قد تسلم له توبته ما خلا السیی الخلق لانه لایتوب من ذنب الا وقع فی غیر اشر منه».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 476)
(11) در بیان اندازه و حد حسن خلق از امام صادق (علیه السلام) روایت است که فرمود: نرم می کنی جانبت را (یعنی خشن و متکبر مباش) و پاکیزه می کنی کلامت را، و برادر (مسلمانت) را با روی باز و نیکو روبرو می شوی.
«فی بیان حد حسن الخلق روی عن الصادق (علیه السلام): تلین جناحک و تطیب کلامک و تلقی اخاک ببشر حسن».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 222)

نوشتن دیدگاه