مقاله ها

« ای زنجیره اتصال هستی »

تو که باشی، هستی بر پا خواهد بود.
تو که بتابی، از پرتو نورانی‏ات، سفره‏ها لبریز می‏شوند.
آسمان و زمین از یُمن وجود توست که بر جای ایستاده‏اند.
راستی تو کیستی که کلیدهای هستی همه در دستان توست؟ من در خلوتی عاشقانه، با نام و یاد تو به ملکوت پرواز کردم و از آن‏جا ـ آن‏جا که تنها عشق و عرفان سوغاتش است ـ ، برای همه آنان که قلبشان وقتی می‏تپد، عطر انتظار را می‏پراکند، سوغات آوردم.
من در آن جا دیدم که رشته تمامی آفرینش در دستان نورانی تو بود و وقتی بازگشتم و چشم به سطور کتاب‏های دعا گشودم، پنجره‏ای از فراسوی قلبم به روی تو باز شد. من دیدم و شنیدم که کسی در دعاهایش می‏خواند:
«... ثُمَّ الْحُجَّةُ الْخَلَفُ الْقائِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمَهْدیُّ، اَلْمُرجَی اَلَّذی بِبَقائِهِ بَقَیتِ الدُّنْیا».
یعنی: ... و پس از او (امام عسکری علیه‏السلام ) حجّت آشکار خدا، امام منتظر، حضرت مهدی(عج) است که چشم امید به سوی اوست؛ آن کسی که به ستایش دنیا باقی است.
و دیدم که از ژرفای وجودش اعتراف می‏کرد و باورهای آسمانزادش را بر زبان جاری می‏کرد که: «و بِیُمْنِهِ رُزِق الْوَری وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الاَرْضُ وَ السَّمَاءُ وَ بِهِ یَمْلَاُ اللّهُ الارضَ قِسطا و عدلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْما و جَوْرا».
یعنی: و به برکت اوست که مردم روزی می‏خورند و به وجود او زمین و آسمان پای برجاست و به سبب اوست که خداوند، زمین را پر از عدل و داد می‏کند؛ پس از آن‏که از ظلم و جور پر شده باشد.
به راستی که بر مدار تو می‏چرخد هستی و به گوشه چشم تو پا بر جاست کائنات.
به پاسخ لبخند رضایت تو، جهان هستی مستانه می‏خندد و به برکت سایه نگاه توست که خورشید می‏تابد، گیاه می‏روید و دخترکان آفتاب، دست در دست یکدیگر، سروده‏های شادمانی می‏خوانند.
صبح، به امید دیدار تو چشم بر پرتوهای خورشید می‏دوزد و لحظه‏ها را یکی یکی عقب می‏راند و شب برای ظهور تو، تا طلوع فجر سرود می‏خواند و خلق را می‏شکافد و برای آمدن صبح ظهور، لحظه شماری می‏کند.
بیا، بیا ای آبروی آفرینه‏های الهی، ای زنجیره اتصال هستی!
تو که بیایی و لبخند تو که بر چهره گیتی نمایان شود، هیچ رنگی از سیاهی بر طبیعت نمی‏نشیند و هیچ نیرنگی، صفحه سفید یکرنگی‏ها را غبار آلوده نمی‏کند.
بیا، ای آبروی آفرینه‏های الهی، ای هسته هدایت خداوندی!
ناهید طیبی

نوشتن دیدگاه