امور مذبور (گذشته از این که از اقسام و مصادیق ظلم است و ظلم عقلاً و شرعاً بسیار قبیح و حرام است) در مدارک اسلام تحت همین عناوین خاص نیز منع و تهدید شده است که نمونه ای از آنها در اینجا ذکر می شود.
روایات :
(1) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم): کسی فقیر مسلمانی را سبک شمرد؛ مسلماً به حق خدا خفت و اهانت نموده و خداوند در روز قیامت او را خوار و خفیف سازد، مگر این که (در دنیا) توبه کند؛ و کسی که فقیر مسلمانی را اکرام کند خداوند در روز قیامت از او راضی باشد، و آگاه باشید کسی که برادر مسلمان خود را اکرام می نماید، همانا خداوند عزوجل را اکرام می کند.
«من استخف بفقیر مسلم فقد استخف بحق الله و الله یستخف به یوم القیمة الا ان یتوب؛ و من اکرم فقیراً مسلماً لقی الله یوم القیمة و هو عنه راض، الا و من اکرم اخاه المسلم فانما یکرم الله عزّوجلّ».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 236)
(2) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم): کسی که فقیر مسلمانی را از جهت فقرش اهانت و استخفاف کند به تحقیق نسبت به خدا استخفاف کرده و پیوسته در غضب و نارضایی خداوند عزوجل باشد تا آن فقیر را راضی کند.
«من اهان فقیراً مسلماً من اجل فقره و استخف به فقد استخف بالله و لم یزل فی غضب الله عزّوجلّ و سخطه حتی یرضیه».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 236)
(3) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم): خداوند عزوجل فرموده: کسی که بنده مؤمن مرا خوار و ذلیل گرداند، همان به جنگ من آمده است.
«قال الله عزّوجلّ من استذل عبدی المؤمن فقد بارزنی بالمحاربة».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 236)
(4) از امام صادق (علیه السلام): هیچ مؤمن فقیری را تحقیر مکنید؛ که هر کسی مؤمنی را تحقیر یا استخفاف کند خداوند او را تحقیر خواهد کرد.
«لاتحقروا مومناً فقیراً فان من حقر مومناً او استخف به حقره الله».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 236)
(5) از امام صادق (علیه السلام): کسی که تحقیر کند مؤمن مستمند یا غیر مستمندی را خداوند عزوجل پیوسته دشمن و حقیر کننده اوست تا این که او از تحقیر مؤمن دست بردارد.
«من حقر مومناً مسکیناً او غیر مسکین لم یزل الله عزّوجلّ حاقراً له ماقتاً حتی یرجع عن محقرته ایاه».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 236)
(6) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم): کسی که مؤمنی را اذیت کند خدا او را اذیت نماید، و کسی که مؤمنی را اندوهگین کند خدا او را اندوهگین نماید.
«من آذی مومناً آذاه الله ومن احزنه احزنه الله».
(مستدرک الوسائل، ج 2، ص 103؛ به نقل از لب اللباب قطب راوندی)
(7) از امام صادق (علیه السلام): خداوند عزوجل فرموده است: کسی که بنده مؤمن مرا اذیت کند به او اعلام جنگ می کنم؛ و کسی که بنده مؤمن مرا اکرام کند، از غضب من باید ایمن شود.
«قال الله عزّوجلّ لیأذن بحرب منی من آذی عبدی المؤمن و لیأمن غضبی من اکرم عبدی المومن».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 236)
(8) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم): کسی که به سوی مؤمنی نظری کند تا او را بترساند، خداوند عزوجل در روزی که سایه و پناهی جز پناه او نیست، او را بترساند.
«من نظر الی مؤمن نظرة لیخیفه بها اخافه الله عزّوجلّ یوم لاظل الا ظله».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 240)
