« مقتدای مسیح علیه‏السلام »

«یا رب این کعبه مقصود تماشاگه کیست   ***   که مغیلانِ طریقش گل و نسرین من است»
آقای من مهدی(عج)، همان امامی است که عیسی ابن مریم، مأمومش خواهد بود. همان است که عمر دراز خضر، در برابر عمر بلند حضرتش کوتاه است.
همان است که تصوّر ظهورش، در ردیف تصور وقوع قیامت است.
مهدی(عج) همان است که در مدت سلطنت چندین و چند ساله‏اش از فرط عدالت، بسیاری در بسیار، حکومت علی‏وارِ او را تاب نیاورده و از حکومتش می‏گریزند. مهدی(عج) همان است که ارواح مردگان به گاه ظهورش، قیام قائم آل محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم را به یکدیگر مژده می‏دهند. مهدی(عج) همان موعودی است که نه‏تنها شیعه، که مسلمانان، مسیحیان، کلیمیان، زرتشتیان، برهمائیان، هندوها، ژرمن‏ها، اِسلاوها، همه و همه معتقدند که: «او خواهد آمد».
«وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ اْلأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحُونَ؛ و ما در زبور داوود، از پس همه کتاب‏های آسمانی گذشته، نوشته‏ایم که سرانجام زمین را بندگان شایسته ما صاحب شوند».
یابن الحسن! بیا که شد از روز غیبتت   ***   دنیا پر اضطراب و جهان در مخاصمه
سید عبدالحمید کریمی