حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام می فرمایند :
علت وجوب عصمت در امام اين است كه اگر امام معصوم نباشد بيم آن مى رود كه آن هم مانند ساير مردم آلوده به مفاسد گردد و مرتكب حرام شود، و يا شهوات بر او غلبه كند، و هر گاه مرتكب اين كارها گردد لازم است كه ديگرى حدود خدا را در باره او اجراء كند. چگونه ممكن است اين چنين شخصى كه موجب حد است امام مردم شود و با فساد و آلودگى به گناه رهبر جامعه باشد
علت اينكه چرا امام بايد داناترين مردم باشد، از اين جهت است كه اگر از همگان عالم تر نباشد و حلال و حرام خدا را بهتر از ديگران نداند اعتماد به گفتارش نيست. اگر امام همه مسائل و احكام و فنون و علوم را نداند و احتياجات علمى و مذهبى مردم را برنياورد و امور دين و دنياى آنها را بخوبى درك نكند در گفتارش اطمينانى نخواهد بود، و از وى اشتباهاتى در احكام و حدود پيدا خواهد شد و اعتبار او را از بين خواهد برد.

متن عربی حدیث :
الْعِلَّةُ فِی وُجُوبِ الْعِصْمَةِ أَنَّهُ إِنْ لَمْ یَکُنْ مَعْصُوماً لَمْ یُؤْمَنْ مِنْهُ أَنْ یَدْخُلَ فِی بَعْضِ مَا یَدْخُلُ فِیهِ النَّاسُ مِنِ ارْتِکَابِ الْمَحَارِمِ بِغَلَبَةِ الشَّهَوَاتِ فَإِذَا دَخَلَ فِی شَیْ ءٍ مِنَ الذُّنُوبِ احْتَاجَ إِلَی مَنْ یُقِیمُ عَلَیْهِ الْحُدُودَ الَّتِی فَرَضَهَا اللَّهُ وَ لَا یَجُوزُ أَنْ یَکُونَ إِمَاماً عَلَی النَّاسِ مُؤَدِّیاً لَهُمْ مَنْ یَکُونُ بِهَذِهِ الصِّفَةِ مِنِ ارْتِکَابِ الذُّنُوبِ وَ الْعِلَّةُ فِی أَنْ یَکُونَ أَعْلَمَ النَّاسِ أَنَّهُ إِنْ لَمْ یَکُنْ عَالِماً بِجَمِیعِ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ فُنُونِ الْعُلُومِ الَّتِی یَحْتَاجُ النَّاسُ إِلَیْهَا فِی أُمُورِ دِینِهِمْ وَ دُنْیَاهُمْ لَمْ یُؤْمَنْ مِنْهُ أَنْ یُقَلِّبَ شَرَائِعَ اللَّهِ وَ أَحْکَامَهُ وَ حُدُودَهُ فَیَقْطَعَ مَنْ لَا یَجِبُ عَلَیْهِ الْقَطْعُ وَ یَقْتُلَ وَ یَصْلِبَ السَّارِقَ وَ یَحُدَّ وَ یَضْرِبَ الْمُحَارِبَ  

منبع : بحارالانوار ج65 ص390