ابن تیمیهٔ حرّانی از کبار علمای سلفی ناصبی است که نزد عامهٔ مخالفین شیعه چهره‌ای مقبول می‌باشد. وی در زمینهٔ بحث‌های اعتقادی بسیار اعترافاتی جالبی دارد خصوصاً در زمینهٔ توحید که اعترافات وی به نفع شیعیان می‌باشد! او در زمینهٔ اعتقاد اهل سنّت نسبت به مسئلهٔ دیده شدن خداوند در قیامت اعتراف می‌کند که این مسئله از عقاید علمای مذاهب اربعهٔ اهل سنّت و امامان سلف می‌باشد!
برای دیدن عکس در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید
ابن‌تیمیه در جواب علامه حلی (رحمه الله) می‌نویسد:
أمَّا إِثْبَاتُ رُؤْيَةِ اللَّهِ تَعَالَى بِالْأَبْصَارِ فِي الْآخِرَةِ فَهُوَ قَوْلُ سَلَفِ الْأُمَّةِ وَأَئِمَّتِهَا، وَجَمَاهِيرِ الْمُسْلِمِينَ مِنْ أَهْلِ الْمَذَاهِبِ الْأَرْبَعَةِ وَغَيْرِهَا. وَقَدْ تَوَاتَرَتْ فِيهِ الْأَحَادِيثُ عَنِ النَّبِيِّ -صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ- عِنْدَ عُلَمَاءِ الْحَدِيثِ، وَجُمْهُورُ الْقَائِلِينَ بِالرُّؤْيَةِ يَقُولُونَ: يُرَى عِيَانًا مُوَاجَهَةً، كَمَا هُوَ الْمَعْرُوفُ بِالْعَقْلِ. كَمَا قَالَ النَّبِيُّ -صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ-: «إِنَّكُمْ سَتَرَوْنَ رَبَّكُمْ -عَزَّ وَجَلَّ- يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَمَا تَرَوْنَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لَا تُضَامُونَ فِي رُؤْيَتِهِ.»
امّا اگر گفته شود دیدن خداوند در قیامت با چشمان صورت می‌گیرد، پس این سخن سلف امّت و امامان آن و جمهور مسلمانان از مذاهب چهارگانه (حنبلی، مالکی، شافعی و حنفی) می‌باشد. و همانا روایات متواتر از رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) نزد علمای حدیث موجود است و جمهور کسانی قائل به دیدن خداوند هستند می‌گویند: خداوند در مقابل و به صورت واضح دیده می‌شود همانگونه که از راه عقل، معروف است. و همانگونه که رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) فرمودند: «شما پرودگارتان را در روز قیامت خواهید دید همانگونه که خورشید و ماه را می‌بینید و در دیدن آن ازدحام نمی‌کنید».
منهاج السنة النبوية، جلد ٣، صفحه ٣۴١
خدا اگر دیده شود: باید جهت داشته باشد، رنگ داشته باشد، اندازه خاصی داشته باشد یعنی طول و عرض و عمق و ارتفاع خاصی داشته باشد، شکل خاصی داشته باشد، حس بینایی سالم داشته باشد، مرئی بسیار دور و بسیار نزدیک نباشد، مانعی میان بیننده و دیدنی نباشد، نور کافی برای دیدن وجود داشته باشد. مسلّما رؤیت خداوند با این قیود، بدون داشتن جهت و آثار جسمانی ممکن نیست و این همان تشبیه و تجسیم است که شرک به حساب می‌آید.
خدایی که محدود باشد (زیرا در مسئلهٔ رؤیت خداوند در قیامت تصریح شده است که خداوند را با چشم خواهند دید) اوّل باید حدودش به وجود آید، پس وقتی چیزی مقدم بر خداوند شود، در نتیجه خداوند از واجب الوجودی ساقط می‌شود. پس در نتیجه خداوند از خدایی ساقط می‌شود. و انتهای عقیده سلف صالح اهل سنّت در توحید به اینجا می‌رسد!
و اگر خداوند جسم باشد عقاید اصولی اهل سنّت دچار تزلزل شدیدی خواهد شد، زیرا که نهایت عقیدهٔ تجسیم به الحاد منتهی می‌گردد همانگونه که بسیاری از مخالفین شیعه از سلفیت به الحاد رسیده‌اند!
آری! انتهای عقاید مخالفین شیعه به الحاد و آتئیست شدن منجر می‌شود! تا دیر نشده است به قرآن و أهل البیت (صلوات الله وسلامه علیهم) برگردید و خود را از عقاید باطل مذهب مخالفان أهل‌البیت عصمت و طهارت (علیهم السّلام) رهایی ببخشید!
