پنجره
پنجرهها بغضای ترد مناند *** رو به سکوت کوچهها شکسته
پشت تموم پنجرههای شهر *** کسی شبیه اشک من نشسته
کسی که چشم به راه دستای تو *** کنار قاب پنجره پیر میشه
وقتی بهار میگذره خالی از تو *** حس میکنه داره زمینگیر میشه
به کی بگم این همه انتظار رو؟ *** به کی بگم که طاقتم تموم شد؟
دامن کی رو بگیرم تو این غم *** که بیتو روزگار من حروم شد؟
دلخوش چی دلخوش چی بمونم *** دلخوش این آیینهها که تارَن؟
یا جادههایی که ندارن تو رو *** توی غبارایی که بیسوارن؟
دلخوش پاییزی که موندگاره *** تا دل آدما رو ویرون کنه؟
دلخوش تکسوار سبز قصه *** که نمییاد خزونو بیرون کنه؟
غروب پشت پنجره میدونه *** که شمع عمرم دیگه رو به باده
گِل بگیرید پنجرههای شهر رو *** اون میآید از سوت و کور جاده
سودابه مهیجی