« به فرياد رس »
اي مدني برقع و مکي نقاب *** سايه نشين چند بُوَد آفتاب؟
منتظران را به لب آمد نفس *** اي ز تو فرياد، به فرياد رس
سوي عجم ران منشين در عرب *** زد ره روز اينک شبديز شب
مُلک برآراي و جهان تازه کن *** هر دو ¬جهان را پر از آوازه کن
سکه تو زن تا امرا کم زنند *** خطبه تو خوان تا خطبا دم زنند
ما همه جسميم بيا جان تو باش *** ما همه ديويم سليمان تو باش
شهنه تويي قافله تنها چراست؟ *** قلب، تو داري علم اينجا چراست؟
خلوتيِ پرده اسرار شو *** ما همه خفتيم، تو بيدار شو
زآفت اين خانه آفت پذير *** دست برآور همه را دست¬گير
گر نظر از راه عنايت کني *** جمله مهمات کفايت کني
از نفست بوي وفايي ببخش *** ملک سليمان به گدايي ببخش
حکيم نظامي گنجوي
