یا ابالحسن الرضا روحی لك الفدا

ما را پناه و كهف حصین : مشهدالرضاست
جنات حق بهشت برین : مشهدالرضاست
درالسرور روح حزین : مشهدالرضاست
دارالشفای قلب غمین : مشهدالرضاست
ما ساكنان روضه ی رضوان مشهدیم

از موج درد و فوج بلایا  فرار كن
اندر خزان عمر دلت را بهار كن
جایی كنار باغ ملك ؛اختیار كن
هر صبح صد سلام به سویش نثار كن  
ما بندگان حضرت سلطان مشهدیم

فردوس عالم است یقین : ارض پاك طوس
گل روید از زمین مقدس و خاك طوس
پر از ستاره بین : فلك تابناكِ طوس
شیدای مشهدیم  همه سینه چاك طوس
ما بلبلان باغ گلستان مشهدیم
 
گر در مسیر قرب خدا تا فنا شدیم
وز خود اگر برون شده درحال بی خودیم
یا اهل ذكر گشته و فكر تعبدیم
یا نیمه شب به سجده و حال تهجدیم
ما عابدان صحن و شبستان مشهدیم

طور است طوس و نور درخشد از این ضریح
عرش خداست آمده براین زمین ؛ ضریح
نقاش باصفا زده  نقشِ چنین ضریح
ما را بس است كعبه و قبله : همین ضریح
ما حاجیان حج فقیران مشهدیم

بر گوشه ی ضریح تو صد غنچه كاشتیم
دل درحرم گذاشته  پس برنداشتیم
بر كوهِ سنگی تو اگر ، پا گذاشتیم
شوقی برای دیدن كوی تو داشتیم
ما عاشقان راه و خیابان مشهدیم  

یا ثامن الائمه ! وَ یا ایها الكریم!
ما در نژادمان همه پابوس این دریم
ای نازنین امام ! فدای تو دلبریم
ناز تو را به جان ودل خویش میخریم
ما جانفدای جلوه ی جانان مشهدیم

سر تا بپا شوق و همه شور بوده ایم
ما بچه ی محله ی سرشور بوده ایم
غارتگران ظرف نخودشور بوده ایم
ما با كبوتران تو محشور بوده ایم
ما كودكان كوچه ی نوقان ِمشهدیم

ای خسرو عجم ! هله ای سید العرب !
جبریل در رواق تو  زانو زد از ادب
دیدیم از كرامت و اعجاز صدعجب
گشتیم معتكف به گهرشاد در رجب
خلوت نشین صُفّه ی ایوان مشهدیم

در ملك طوس مسكن و مأوا گرفته ایم
ریشه دوانده ایم سپس پا گرفته ایم
صدها عطا ز زاده ی موسی گرفته ایم
درسایه ی ظلّ خدا جا گرفته ایم
همسایگان شاه خراسان مشهدیم

باب الجواد تست : درِ بارگاه جود
اینجا حریم تست و یا مشهد الشهود
ای بر خدای عزوجل بهترین نمود !
ظاهر شد ازوجود شما واجب الوجود
ما شاهدان طلعتِ تابان مشهدیم

گل بوسه ها به سنگ قدمگاه تو زنیم
تاریك بوده ایم  ولی از تو روشنیم
گر گلخن ایم  لیك ز تو باغ گلشنیم
در دارِزهد  فارغِ از ما وَ  از منیم
به به : غبارِ فرش سلیمان مشهدیم

میدانِ آب :عشق و طبرسی طریقِ عشق
دیریست دل نشسته به صحن عتیقِ عشق
نقاره زن ! بزن ضربانِ دقیقِ عشق
باعشق این روؤف امام و رفیق عشق
دیوانگان سلسله جنبان مشهدیم

دارالولایه ات  بخدا : كهف اولیاست
دارالسرور : روح فزا بقعه ی صفاست دارالضیافه ات نه حرم ؛ بلكه ماسواست
جود و سخا: خصلت و هم عادت شماست
ما ریزه خوار سفره ی احسان مشهدیم

طبعم به ذوق آمد و روحم پر از طرب
در لذت صباحِ  نشابور، با ادب
خوش خط نوشته ام به دلم سلسله ذهب
با شرط هشتمینِ تو توحید ذاتِ رب
ایمن به حصن  قلعه ی ایمان مشهدیم

مشهد حریم تست و دارالامان مان
دست كریم تست وَ روی نیازمان
ما زائر و مجاور تو  در همه  زمان
تنها نه ما تمامی ایل و تبارمان
زوّار مشهدیم  و مقیمانِ مشهدیم

منت خدای را كه خراسان وطن مراست
حب الوطن برای من از این جهت رواست
این طابرانِ طوس مرا به ز هر كجاست
ما اهل مشهدیم وَ این افتخار ماست
پرسی اگر كجایی ؟ ز ایران مشهدیم  

مرحوم باد روح نیاكان تان و شاد
یادی كنم ز نام پدر تا كه یاد باد
نام مرا ز ذوق : چو حامد رضا نهاد
من را به دست ضامن آهو ودیعه داد
پس در ضمان شاه غریبان مشهدیم  

شاعر : حجت الاسلام حامدرضا معاونیان

نوشتن دیدگاه