«مادر شیر مردان شهید»
شیر زن بودی و شیر پرور.
دلیر بودی و دلیرپرور.
غیور بودی و غیورپرور.
وقتی پا به خانه علی علیهالسلام نهادی، خود را نه بانوی خانه، که کنیز کودکان یتیم فاطمه دانستی و از این خاکساری عاشقانه، ادب و عشق به دردانههایت آموختی.
وقتی غبار بیکسی از روی زینب میزدودی، مهر خواهرانه و وفای برادری را به پسران رشیدت میخوراندی، تا سایهسار عقیله بنی هاشم و سپر بلای خون خدا باشند.
وقتی دستان رشید عباس را در دستان حسین علیهالسلام مینهادی، علمداری یک انقلاب را در سایه اطاعت از ولایت به او میآموختی.
وقتی قدم به قدم، لحظه به لحظه و نفس در نفس، کودکانت را پای کلاس درس فرزندان زهرا بزرگ میکردی، جانهایشان را به قلههای رفیع امامت میسپردی تا تیز پروازان وادی معرفت و راهیان صراط هدایت شوند.
تو در اوج صفا و صداقت، بانوی کلبه غمزده علی علیهالسلام شدی؛ بانوی کلبهای که بیت الاحزان فرزندان فاطمه بود و یادآور غصّههای دختر پیامبر.
تو انتخاب شده بودی تا از گنجینه ایمان، عشق و احساست، این کلبه را دوباره گرم کنی.
انتخاب شده بودی تا از خزانه رشادت و شهامتت، علمدار وفاداری به کربلای حسین تقدیم نمایی.
انتخاب شده بودی تا در قیام سرخ عاشورا و در انقلاب مظلومانه خدا، سهیم باشی؛ همراه چهار پسر، چهار شیر مرد، چهار دلیرمرد غیور.
تو آمده بودی تا همدم تنهاییهای مظلومترین سردار عالم باشی. چه خوب توانستی مادر غصههای فرزندان فاطمه و مرهم زخمهای کهنه مولا باشی!
ای همنشین علی و فاطمه!
ای چراغ بیت الاحزان فرزندان زهرا! شفاعت حسین علیهالسلام و فاطمه علیهاالسلام شاه بیت غزل عاشقانه زندگیات خواهد بود و ماه درخشان وجودت، سرو رعنای امیدت، عباس، سرمایه جاودانه دنیا و آخرتت. خوشا به سعادتت ای مادر پسران دلیر! ای مادر شیرمردان شهید
حورا طوسی
دیدگاهها
اشکالی نداره که از مطلبتون جاهای دیگه استفاده کنیم؟
خوراکخوان (آراساس) دیدگاههای این محتوا