هر سال بعد از ماه محرم و صفر که میشد مرحوم علامه امینی (ره) خطاب به عزاداران سید الشهداء علیه السلام می فرمودند：
کبوتر بازها وقتی یه کبوتر از بازار می خرند، چند روزی بال و پرش رو می بندند، روی پشت بام خونه بهش آب و دانه میدن، بعد چند روز بال و پرش رو باز می کنند و پروازش میدن، اگه اون کبوتر رفت و مجددأ برگشت روی همون پشت بام نشست، میگن هنر داره و رگه داره، اما اگه برنگشت و رفت روی پشت بام کس دیگه ای نشست ، میگن بی هنر وبی رگ بود!
آهای مردم آهای جوان ها ، محرم و صفر گذشت و توی این دو ماه امام حسین(علیه السلام) ما ها رو خرید، بال و پر مون رو بست پیش خودش نگه داشت، در این دو ماه میهمان امام حسین(علیه السلام) بودیم و هر جا دعوتمون کردند به احترام امام حسین(علیه السلام) بود و در واقع از آب و نان امام حسین(علیه السلام) خوردیم، حالا بعد دو ماه بال و پر مون رو باز کرده که پرواز کنیم، نکنه که بی هنر و بی رگ باشیم، بریم روی بام کس دیگه بشینیم، نکنه نان و نمک بخوریم و نمکدون بشکنیم، بیایید به امام حسین(علیه السلام) یه قول بدیم، قول بدیم که تا ماه محرم سال دیگه فقط کبوتر امام حسین(علیه السلام) باشیم و فقط واسه اون پرواز کنیم، و فقط روی پشت بام اون بشینیم.
