«روشنترین ستاره هدایت»
گلاب و عود و اسپند بیاورید، سیبهای سرخ را در سینیها بچینید! بیارایید اینک کوچههاتان را؛ بیارایید باغ و بوستانها را! بیارایید دلهای همیشه سبز باور را؛ بیارایید،به گُلخند تبسّمها؛ به لطف آیههای آبیِ شادی! بیارایی با عطر گلهای محمد صلیاللهعلیهوآله !
کسی میآید از آن سوی آیینه! کسی میآید از ژرفای انوار الهی!
میآید، شُکوهِ ماندگار امامت؛ میآید، صداقت انوار ولایت؛ میآید، چلچراغ همیشه روشن هدایت! میآید، عبای رسالت بر دوش، شمشیر عدالت بر کف، سرود کرامت بر لب، شور شهادت در دل و نور عبادت بر پیشانی.
میآید، صداقت صادق علیهالسلام در جان، نجابت کاظم علیهالسلام بر چهره، تبسّم رضا علیهالسلام بر لب، و سخاوت محمد علیهالسلام در دست! دستی که برای همیشه حبل المتین مسکینان خواهد شد. میآید تا کهکشانی از نور هدایت، فرا راه گم کردگان راه، بیفروزد.
میآید تا زمین با وجود نورانیاش، به ملکوت لا یتناهی فخر بفروشد.
میآید تا بیپناهان را پناه، دردمندان را شفا، عاشقان را سعادتِ نجات، و عارفان را غایت کمال باشد! میآید با آغوشی از عطر کوچههای بهشت، تا با توسّل به نام و یادش، مشام جانها آرام گیرد. میآید با آغوشی از گلهای تبسّم، تا «مدینة النبی» دوباره آکنده از عطر پیامبر صلیاللهعلیهوآله شود.
مدینه! مبارکت باد! مبارکت باد، لحظههای سبز ولادت! اینک به خود ببال که خورشید را به میهمانی آوردهای. به خود ببال که اینک تمام آسمان مهمان توست.
مدینه! به خود ببال که اینک عرش به خاک گران بهای تو رشک میبرد. کسی را که به دامان گرفتهای، امام هدایت، فخر عالم امکان، «علی بن محمد النقی علیهالسلام » است؛ سرور مردمان و افتخار تمام اولیاء اللّه!
مدینه! خوش به دامان گرفتهای، گوهری را که در تمام هستی، بیهمتاست؛ و غربت نوازِ دل غریبان؛ آرامش دل یتیمان؛ خلوت فروز سینه بیپناهان؛ و فروغ دیده دردمندان است!
مدینه! دیگر بار، خورشیدی از منظومه «کوثر» را به دامان گرفتهای، خورشیدی که انوار الهیاش از «سامرّا» تا شرق و غرب عالم سایه خواهد افکند و درماندگان طریق سعادت را به رستگاری رهنمون خواهد شد.
مولا جان! یا ابالحسن علیهالسلام ! سلامت باد!
سلامت باد، هر لحظهای که با یاد خدا به سر میبریم!
سلامت باد، در ذکر و تشهّد؛ در رکوع و سجود، در قنوت و سلام!
سلامت باد، در توسّل و کُمیل، در «یس» و «کوثر»، در عطر لحظههای «قدر»، و «الرحمن»!
سلامت باد، در لحظه لحظهای که نفس میکشیم و در سایه شما اهل بیت علیهمالسلام ، سرافرازترین مردمان زمینیم! سرافراز از پاکیِ جسم و جان، و زلالی روح و روان!
مولا جان! علی بن محمد علیهالسلام ! سلام و درود خداوند بر لحظهای که خاک «مدینه»، بوسه بر قدمت زد، و لحظهای که تربت «سامرّا» تن شریفت را در آغوش گرفت!
درود خداوند بر لحظهای که دیگر بار، مبعوث خواهی شد و در آستان قرب الهی، ما شرمندگان آستان آسمانیات را، شفاعت خواهی کرد!
سید علیاصغر موسوی