«روشن‏ترین ستاره هدایت»

گلاب و عود و اسپند بیاورید، سیب‏های سرخ را در سینی‏ها بچینید! بیارایید اینک کوچه‏هاتان را؛ بیارایید باغ و بوستان‏ها را! بیارایید دل‏های همیشه سبز باور را؛ بیارایید،به گُلخند تبسّم‏ها؛ به لطف آیه‏های آبیِ شادی! بیارایی با عطر گل‏های محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله !
کسی می‏آید از آن سوی آیینه! کسی می‏آید از ژرفای انوار الهی!
می‏آید، شُکوهِ ماندگار امامت؛ می‏آید، صداقت انوار ولایت؛ می‏آید، چلچراغ همیشه روشن هدایت! می‏آید، عبای رسالت بر دوش، شمشیر عدالت بر کف، سرود کرامت بر لب، شور شهادت در دل و نور عبادت بر پیشانی.
می‏آید، صداقت صادق علیه‏السلام در جان، نجابت کاظم علیه‏السلام بر چهره، تبسّم رضا علیه‏السلام بر لب، و سخاوت محمد علیه‏السلام در دست! دستی که برای همیشه حبل المتین مسکینان خواهد شد. می‏آید تا کهکشانی از نور هدایت، فرا راه گم کردگان راه، بیفروزد.
می‏آید تا زمین با وجود نورانی‏اش، به ملکوت لا یتناهی فخر بفروشد.
می‏آید تا بی‏پناهان را پناه، دردمندان را شفا، عاشقان را سعادتِ نجات، و عارفان را غایت کمال باشد! می‏آید با آغوشی از عطر کوچه‏های بهشت، تا با توسّل به نام و یادش، مشام جان‏ها آرام گیرد. می‏آید با آغوشی از گل‏های تبسّم، تا «مدینة النبی» دوباره آکنده از عطر پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله شود.
مدینه! مبارکت باد! مبارکت باد، لحظه‏های سبز ولادت! اینک به خود ببال که خورشید را به میهمانی آورده‏ای. به خود ببال که اینک تمام آسمان مهمان توست.
مدینه! به خود ببال که اینک عرش به خاک گران بهای تو رشک می‏برد. کسی را که به دامان گرفته‏ای، امام هدایت، فخر عالم امکان، «علی بن محمد النقی علیه‏السلام » است؛ سرور مردمان و افتخار تمام اولیاء اللّه!
مدینه! خوش به دامان گرفته‏ای، گوهری را که در تمام هستی، بی‏همتاست؛ و غربت نوازِ دل غریبان؛ آرامش دل یتیمان؛ خلوت فروز سینه بی‏پناهان؛ و فروغ دیده دردمندان است!
مدینه! دیگر بار، خورشیدی از منظومه «کوثر» را به دامان گرفته‏ای، خورشیدی که انوار الهی‏اش از «سامرّا» تا شرق و غرب عالم سایه خواهد افکند و درماندگان طریق سعادت را به رستگاری رهنمون خواهد شد.
مولا جان! یا ابالحسن علیه‏السلام ! سلامت باد!
سلامت باد، هر لحظه‏ای که با یاد خدا به سر می‏بریم!
سلامت باد، در ذکر و تشهّد؛ در رکوع و سجود، در قنوت و سلام!
سلامت باد، در توسّل و کُمیل، در «یس» و «کوثر»، در عطر لحظه‏های «قدر»، و «الرحمن»!
سلامت باد، در لحظه لحظه‏ای که نفس می‏کشیم و در سایه شما اهل بیت علیهم‏السلام ، سرافرازترین مردمان زمینیم! سرافراز از پاکیِ جسم و جان، و زلالی روح و روان!
مولا جان! علی بن محمد علیه‏السلام ! سلام و درود خداوند بر لحظه‏ای که خاک «مدینه»، بوسه بر قدمت زد، و لحظه‏ای که تربت «سامرّا» تن شریفت را در آغوش گرفت!
درود خداوند بر لحظه‏ای که دیگر بار، مبعوث خواهی شد و در آستان قرب الهی، ما شرمندگان آستان آسمانی‏ات را، شفاعت خواهی کرد!
سید علی‏اصغر موسوی