ابوعمرو سمان اسدى، از اصحاب بلند پايه امام هادى، عسكرى و مهدى عليهمالسلام و نخستين سفير امام مهدى(عج) در عصر غيبت صغرا است. غيبت صغرا در فاصله سالهاى 260 تا 329 ه. بود و وى اين مسئوليت را به مدت هفت سال بر عهده داشت. لقب او «سمّان» و «زيّات» است، زيرا براى استتار در فعاليتهاى سياسى و مذهبى، روغنفروشى مىكرد. وى از قبيله بنى اسد بود. به همين دليل، او را «اسدى» نيز مىنامند. لقب «عمروى» نيز يا منسوب به جدّ مادرى اوست و يا به روايتى ديگر، چون كنيه او «ابوعمرو» بود، حضرت عسكرى عليهالسلام فرمود: جمع بين عثمان و ابوعمرو، تناسب ندارد. به همين دليل، كنيه او را «بريد» و وى را «عمروى» ناميد.
وى با اينكه نقش مهمى در تاريخ شيعه داشته، اما از تاريخ ولادت، وفات و خانوادهاش اطلاع دقيقى در دست نيست و حتى نجاشى و كشّى نام او را در رجال خود ذكر نكردهاند، هرچند كشى در ترجمه ابراهيم بن عبده نيشابورى، مدح بليغى از وى به عمل آورده است. برخى وفات او را سال 265 هجرى نوشتهاند. بعضى نيز گفتهاند: وفات او پس از رحلت امام عسكرى عليهالسلام (م 260 ق) و پيش از سال 267 ه. بوده؛ زيرا احمد بن هلال كرخى عبرتايى، كه پس از او ادعاى نيابت كرد، در سال 267 ه. فوت كرده است. پس قطعا وى پيش از اين تاريخ درگذشته است.
شيخ طوسى بدون اشاره به زمان درگذشت او، مىنويسد: «پس از درگذشت او، فرزندش محمّد او را غسل داد و در قسمت غرب "مدينة السلام" در محلّه معروفى به نام "الدرب" در بغداد دفن نمود و ما آشكارا از هنگام ورود به بغداد در سال 408 ه. تا سال بعد از 430 ه. او را زيارت مىكرديم.»
فرزند او، ابوجعفر محمّد بن عثمان عمروى، از راويان جليلالقدر شيعه است و پس از او، تاهنگام وفاتش در سال 305ه. به عنوان دومين سفير حضرت صاحب الامر(عج) عهدهدار اين مسئوليت بود. وى از نوجوانى و در سن يازده سالگى نزد امام هادى عليهالسلام مشغول خدمتگزارى شد و با او پيمان محكمى داشت. پس از آن، بيشترين خدمت را به امام عسكرى عليهالسلام نمود. امام هادى و عسكرى عليهماالسلام ضمن تصريح به وثاقت و امانت وى، پرسشهاى مردم و حتى اهل علم را به وى ارجاع مىدادند و اين موضوع نشان مىدهد كه او از شأن و منزلت رفيعى نزد آن دو بزرگوار برخوردار بود. امام عسكرى عليهالسلام نيابت او را به چهل تن از بزرگان و علما از جمله حسين بن ايّوب، على بن بلال، عبداللّه بن جعفر حميرى و احمد بن هلال كرخى ابلاغ فرمود. از اينرو، هيچكس در زمان نيابت او، با وى مخالف نكرد.
شيخ طوسى مىنويسد: توقيعات صاحب الامر(عج) توسط او و فرزندش محمّد به شيعيان و خواص پدرش مىرسيد. اين توقيعات شامل اوامر و نواهى امام و پاسخ به مسائل شيعيان بود. توقيعات عينا دست خط امام عسكرى عليهالسلام بودند و كسى در اين مورد ترديدى نداشت. وى به دليل اينكه با امام عسكرى و صاحب الامر عليهماالسلام ارتباط داشت، بيشتر رواياتش به طور مستقيم از آنان نقل شده و گاهى نيز از طريق ابوشعيب محاملى، محمّد بن سليمان، عبدالكريم همدانى و عبدالحميد بن على كوفى رواياتى از امام صادق عليهالسلام نقل كرده است. همچنين بسيارى از راويان شيعه همچون على بن ابراهيم، محمّد بن عيسى، عبدالله بن جعفر حميرى و احمد بن مفضّل خزاعى از او نقل حديث كردهاند. از او هيچ اثر تأليفى در منابع ديده نشده است.
عثمان بن سعيد عمروى
- بازدید: 1599