مفضّل گوید من نزد امام جعفر صادق علیه السّلام بودم که از اعمال، سخن به میان آمد. من گفتم: چقدر اعمال من کم و ضعیف است.
حضرت فرمودند: خاموش شو و از خدا آمرزش بخواه. سپس فرمود: همانا عمل اندک با تقوا بهتر از عمل بسیار بی تقوا است.
من عرض کردم چگونه عمل بسیار بی تقوا می‌شود؟
فرمودند: مانند مردی که دیگران را اطعام کرده، به همسایگانش مهربانی می‌کند و درِ خانه اش بروی دیگران باز است، ولی چون دری از حرام برایش گشوده شود، داخل می‌گردد. این عمل بدون تقوا است. امّا شخص دیگری این امور را ندارد و چون دری از حرام برایش گشوده شود، داخل نمی شود.

متن روایت :
عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد بن خالد، عن عثمان بن عيسى، عن مفضل بن عمر قال: كنت عند أبي عبد الله (عليه السلام) فذكرنا الأعمال فقلت أنا: ما أضعف عملي، فقال، مه، استغفر الله، ثم قال لي إن قليل العمل مع التقوى خير من كثير العمل بلا تقوى. قلت: كيف يكون كثير بلا تقوى؟ قال: نعم مثل الرجل يطعم طعامه ويرفق جيرانه ويوطئ رحله فإذا ارتفع له الباب من الحرام دخل فيه، فهذا العمل بلا تقوى و يكون الآخر ليس عنده فإذا ارتفع له الباب من الحرام لم يدخل فيه.

اصول کافی، الاسلامیه، جلد 2 ، صفحه 76