از زشت ترین حالات آدمی آن است که در زیر سایه بخششهای ولی نعمت خود به سر برده و از انواع نعمتها بهره مند شود، ولی صاحب اصلی و ولی نعمت خود را فراموش کرده و خواست او را در نظر نداشته باشد.
چگونه قابل پذیرش است که همه چیز در جهان تسبیح گوی هستی بخش خود باشند، اما انسان که بهترین آفریده پروردگار عالمیان است، از یاد و ذکر او غفلت ورزد؟

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند - تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری
همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار - شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری
اندیشمندان در نعمتهای خداوند، از راه های مهمی است است که می تواند آدمی را از غفلت و بی توجهی به روزی دهنده خود خارج کرده و موجبات شکرگزاری و انجام وظیفه بیشتر را در خصوص تکالیف شرعی و اخلاقیات انسانی و اسلامی و همچنین تواضع و فروتنی در پیشگاه پروردگار متعال فراهم آورد.
خداوند متعال در این باره می فرماید:
فلینظر الانسن الی طعامه انا صببنا الماء ثم شققنا الارض شقا فانبتنا فیها حبا و عنبا و قضبا وزیتونا و نخلا وحدائق غلبا وفکهه و ابا متعالکم و لانعمتکم.(35)
آدمی باید در غذای خود دقت کند و بداند که ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، سپس زمین را شکافتیم و در آن دامنه های فراوانی رویاندیم و انگور و سبزی بسیار و زیتون و نخل فراوان و باغهای سرسبز و میوه و چراگاه مهیا کردیم، تا وسیله ای برای بهره گیری شما و چهارپایانتان باشد

34) الخصال: ج 2، ص 518، ح 4.

نوشتن دیدگاه