امام علی (علیه السلام) فرمود:
اقروا الحار حتی یبرد فان رسول الله قرب الیه طعام خار فقال: اقروه حتی یبرد. ما کان الله عزوجل لیطعمنا النار و البرکه فی البارد.(36)
بگذارید غذای داغ سرد شود. برای رسول خدا غذائی داغ آوردند که ایشان فرمود: بگذارید سرد شود. خداوند نمی خواهد به ما آتش بخوراند، و برکت در غذای سرد است.
مرازم نقل می کند:
بعث الینا ابو عبدالله (علیه السلام) بطعام سخن فقال: کلوا قبل آن یبرد فانه اطیب.(37)
امام صادق (علیه السلام) برای ما غذائی ولرم نیم گرم فرستاد و فرمود: بخورید قبل از سرد شدن آن را؛ زیرا غذای نیم گرم، بهتر است.(38)
با کمی دقت در معنای دو حدیثی که در هشتمین ادب خوردن ذکر شد روشن می شود که مراد از سرد شدن غذا در حدیث نخست، کم شدن شدت حرارت آن و ملایم شدن گرمای آن است، همان گونه که در عرف مردم نیز این گونه به کار می رود. مثلا در فارسی می گوییم: صبر کن غذا سرد شود. اما منظور ما از سرد شدن در این گونه تعبیرها، کاهش گرمای زیاد غذاست، نه سرد شدن کامل آن.
در حدیث دوم نیز می بینیم که امام صادق (علیه السلام) غذای نیم گرم را مطلوب شمرده خوردن آن را بهتر از غذای سرد می داند. بنابراین با این توضیح هیچ گونه تعارض یا اخلاقی میان این دو حدیث مشاهده نمی شود.

36) الکافی: ج 6، ص 321، ح 1.
37) المحاسن: ج 2، ص 172، ح 1481.
38) با توجه به توضیحی که ذیل حدیث ذکر شد، روشن می شود که اگر چه در الفاظ این سه روایت تفاوت به چشم می خورد، از نظر مفهوم تعارضی بین آنها وجود ندارد.

نوشتن دیدگاه